Ciężka kawaleria. Jeden z wybranych rycerzy Artura, wzmocniony powierzoną mu misją.

Rycerze Okrągłego Stołu byli – zgodnie z francuską i angielską legendą z XII wieku oraz jej późniejszych wersji – grupą wojowników zebranych przez króla Artura. Opowieści o ich czynach należą do klasyki zarówno średniowiecznych rycerskich romansów, jak i współczesnych baśni. W klasycznych opowieściach ich misje skupiał się na obronie honoru oraz na chrześcijańskiej pobożności. Na przykład w opowieści o Gawainie wyzwanie rzuca mu tajemniczy „Zielony "Rycerz” kpiący z honoru Okrągłego Stołu. Zielony Rycerz proponuje Gawainowi, by ten ściął mu głowę, ale pod warunkiem, że będzie mógł zrewanżować mu się tym samym. Surowym rycerz z zewnętrznych wysp Orkadów wyraża zgodę i ścina głowę Zielonemu Rycerzowi, ale ku jego zaskoczeniu przeciwnik po prostu podnosi ją i kładzie na swoich ramionach, po czym ogłasza, że za rok oczekuje dotrzymania danego mu słowa. Jest to oczywiście próba honoru – sprawdzian, czy Gawain stanie przed Zielonym Rycerzem i najpewniej straci życie, czy może – jakby to powiedział niekanoniczny sir Robin „szarmancko stchórzy”. Ostatecznie Gawain dotrzymuje danego słowa i ratuje honor Okrągłego Stołu.

Najsłynniejszą misją rycerzy Okrągłego Stołu było oczywiście poszukiwanie Świętego Graala, czyli kielicha, do którego miała trafić krew Jezusa Chrystusa zebrana w chwili, gdy umierał na krzyżu. Taką wersję odnaleźć można w podaniach Roberta z Boron z XII i XIII wieku. W innych wersjach legendy Święty Graal jest hostią lub kamieniem zawierającym anioły, które pozostały neutralne podczas buntu Lucyfera.

Wśród najsłynniejszych rycerzy Okrągłego Stołu wymienić można Galahada zwanego czystym, Lancelota słynącego z odwagi, potężnego Gawaina czy Parsifala, który był „Najczystszy-Nim-Pojawił-Się-Galahad”. Oprócz nich do zakonu należały setki innych wojowników, w tym Kay, Bedivere, Bors i – oczywiście – „Sir Nie-Pojawiającego-Się-W-Tej-Grze”.