Starożytna jednostka dostępna wyłącznie dla Azteków. Zastępuje wojowników. Możliwość przejmowania jednostek innych cywilizacji i zmiany ich w budowniczych.

Jeden z dwóch elitarnych rodzajów piechoty (drugim byli jaguarzy) w armii azteckiej, orły, stanowił oddziały złożone z najdzielniejszych młodych ludzi szlachetnego urodzenia i tych, którzy szczycili się największą liczbą wziętych w boju jeńców. Podobnie jak jaguarzy, orły wykorzystywały atlatl, łuk, włócznię i macuahuitl (drewniany miecz najeżony odłamkami obsydianu). Natomiast w przeciwieństwie do swoich elitarnych pobratymców dekorowali swoje pancerze orlimi piórami i nosili nakrycia głowy w kształcie łba tegoż ptaka z otwartym dziobem. Dopiero po wzięciu 20 jeńców w stanie wystarczającym do złożenia w ofierze młody wojownik mógł zostać orłem, co bez wątpienia stanowiło powód do dumy dla całej jego rodziny. Oddziały te posiadały nawet swoją własną świątynię leżącą na wzgórzu Malinalco. Przed przybyciem Hiszpanów z działami, muszkietami i końmi to właśnie wojownicy orłów i jaguarów byli najtwardszymi zakapiorami w rejonie Mezoameryki.