Współczesna jednostka dostępna wyłącznie dla Australii zastępująca piechurów. +10 do siły bojowej podczas walki na polach wybrzeża. +5 do siły bojowej podczas walki na neutralnym i obcym terytorium.

Na początku I wojny światowej brytyjska armia potrzebowała żołnierzy, co doprowadziło do utworzenia Australijskich Sił Imperialnych (ang. Australian Imperial Force, w skrócie AIF). Ze względów biurokratycznych AIF połączono z oddziałami z Nowej Zelandii. Nowo utworzony korpus przeszedł chrzest bojowy w bitwie pod Gallipoli, która rozpoczęła się od największego wówczas desantu w nowożytnych dziejach. Australijscy żołnierze zostali nazwani „diggerami” (od ang. to dig, czyli kopać) – przydomek ten związany był z ich błyskawicznym okopywaniem się lub z przekonaniem brytyjskich kamratów, jakoby wszyscy Australijczycy pracowali w kopalniach. Diggerzy wyróżniali się na polu walki aż do końca wojny, zyskując dzięki swej odwadze wspaniałą reputację. Po wojnie oddziały diggerów rozwiązano. Tworzono je później, gdy Australia i Nowa Zelandia walczyły wspólnie w dużych konfliktach zbrojnych, takich jak II wojna światowa i wojna w Wietnamie.