Jednostka z epoki informacji służąca do zwalczania jednostek z klasy kawalerii.

Pierwsza wojna światowa stała się ostrzeżeniem dla świata, że czołgi (gdy już zostaną rozwiązane gnębiące je problemy) zdominują pola bitew XX wieku, a niemiecka strategia blitzkriegu stosowana w pierwszych miesiącach II wojny światowej stanowiła na to koronny dowód. Choć działa przeciwpancerne całkiem nieźle radziły sobie z powstrzymywaniem wrogich czołgów, na niezwykle płynnie zmieniających się polach bitew tej wojny niezbędne było stworzenie dla piechoty broni pozwalającej na zwalczanie pojazdów opancerzonych bez potrzeby czekania na przybycie i rozstawienie się dział. Tak oto narodziły się przenośne systemy przeciwpancerne. Pod koniec pierwszej wielkiej wojny stosowano rusznice przeciwpancerne, wkrótce jednak rozpoczął się wyścig zbrojeń – II wojna światowa to nadejście najpierw lepszych rusznic, później wyrzutni granatów, bazooki i panzerschrecka, dział bezodrzutowych, a wreszcie (już po wojnie) przenośnych rakietowych systemów przeciwpancernych jak amerykański Javelin czy rosyjski Kornet. Pole bitwy nagle stało się dla czołgów niebezpiecznym miejscem.