Średniowieczna jednostka oblężnicza dostępna wyłącznie dla Khmeru, mająca większą siłę ataku w zwarciu i dystansowego od trebuszu, który zastępuje. Jest w stanie poruszać się i strzelać w tej samej turze oraz generuje strefę kontroli.

Gdy brakuje koni dla kawalerii, czemu nie zastąpić jej potężnymi słoniami, które przerażą i zmiażdżą wrogów?

Khmerowie byli jednym z wielu ludów, które wykorzystywały w swoich armiach słonie bojowe. Według ustaleń badaczy mieszkańcy Indii zaczęli posługiwać się słoniami w celach militarnych około 1100 r. p.n.e., zmieniając udomowione zwierzę rolnicze w pięciotonową broń siejącą strach i przerażenie w szeregach wrogich armii (przynajmniej do wynalezienia prochu strzelniczego, który wyrównał szanse zwykłych żołnierzy w starciu ze słoniem).

Słonie były królewskimi wierzchowcami. Wojskowi przywódcy zasiadający na ich grzbietach wykorzystywali szarżę tych zwierząt, by zdeptać szeregi wroga.

Khmerscy jeźdźcy wykorzystywali precyzję podwójnych kusz, by zwiększyć niszczycielską siłę swoich słoni. Jednostka domrey dysponująca balistami umieszczonymi na słoniowych grzbietach mogła bez trudu przebić każdego śmiałka, który nie był wystarczająco mądry, by ratować się ucieczką.