Szybka współczesna jednostka ciężkiej kawalerii ignorująca strefę kontroli.

Czołg, podobnie jak wiele innych narzędzi do wydajnego zabijania przeciwników, został po raz pierwszy wykorzystany podczas I wojny światowej, jego projekt dopracowano zaś podczas kolejnej. Jest to opancerzony, samobieżny (gąsienicowy), samodzielny pojazd bojowy. Koncepcja tego typu broni powstała o wiele wcześniej, a wizjonerzy tacy jak Leonardo da Vinci czy Herbert G. Wells roztaczali uproszczone, rzecz jasna, wizje opancerzonego lewiatana, który potrafił zdominować pole bitwy. To jednak nieruchome fronty I wojny światowej pełne drutu kolczastego, karabinów maszynowych, artylerii i błota stały się świadkami faktycznych narodzin czołgu. Nie wywarł on dobrego pierwszego wrażenia i wśród zwycięskich aliantów używano go wyłącznie w charakterze wsparcia piechoty. Pokonani wykorzystali za to lekcję, jaką otrzymali – na początku II wojny światowej Niemcy zaczęli stosować blitzkrieg – strategię polegającą na tworzeniu wyrw we wrogich liniach bojowych za pomocą wielu czołgów, a następnie na przedzieraniu się na tyły i sianiu zniszczenia. Dziś czołgi stanowią kluczowy element każdej armii. A przynajmniej każdej na tyle dużej, by mieć jakiekolwiek znaczenie.