Odblokowuje zdolność budowniczych pozwalającą wznosić skanseny, unikalne ulepszenie Szwecji.

Zapewnia miastu +2 do lojalności na turę. +2 do kultury i +2 do turystyki za każdy rodzaj terenu (śnieg, tundra, pustynia, równina lub łąki), na którym założono co najmniej jedno szwedzkie miasto. Tylko jeden skansen na miasto. Pól ze skansenami nie można wymieniać.

Istnieje wiele rzeczy, które warto badać i zachować dla przyszłych pokoleń, ale nie wszystkie mieszczą się w szklanych gablotach czy na ścianach. Czasem chcemy ocalić od zapomnienia coś tak skomplikowanego, jak cała wieś lub gospodarstwo rolne, aby pokazać, jak funkcjonowały jako całość, lub udokumentować styl życia, który nie jest już powszechnie praktykowany. Właśnie w odpowiedzi na taką potrzebę powstały skanseny.

Pierwszym skansenem była kolekcja króla Oskara II zgromadzona w pobliżu Oslo, w skład której wchodził m.in. tradycyjny norweski kościół klepkowy (aby dowiedzieć się więcej na temat kościołów klepkowych, przeczytaj poświęcony im wpis w Civilopedii). Skansen w Sztokholmie założono w 1891 r., aby zachować zanikające tradycje szwedzkiej wsi, którym zagrażała postępująca urbanizacja i industrializacja. Termin „skansen” wszedł do słowników jako krótsze określenie muzeum na wolnym powietrzu, szczególnie jeśli działalność takiego muzeum skupia się na gromadzeniu zabytkowych budowli.

Skanseny upamiętniają kulturę, która rzadko gości w tradycyjnych muzeach – kulturę zwykłych ludzi, a nie wyłącznie związaną z tym, co największe i najwspanialsze. Przekazywane z pokolenia na pokolenie pieśni ludowe czy kowalskie rzemiosło z pewnością łączą ludzi z ich przeszłością równie skutecznie, co aria operowa czy alegoryczny obraz olejny. A możliwe, że robią to nawet skuteczniej.