Odblokowuje zdolność budowniczych pozwalającą wznosić klasztor.

+2 do wiary. +15 do leczenia PŻ dla przyjaznych jednostek religijnych znajdujących się na tym polu, które nie atakowały w tej turze. +1 do wiary za każde 2 sąsiadujące dzielnice. Zapewnia +1 obszar mieszkalny. Dodatkowy obszar mieszkalny po odkryciu kolonializmu. Nie można zbudować go w sąsiedztwie innego klasztoru.

Według rzymskokatolickiej tradycji klasztor jest kompleksem budynków służących jako komunalne domostwo i miejsce pracy zakonnych mnichów (i zakonnic, choć w odrębnej formie zakonów). Zawiera on również miejsce przeznaczone na modlitwy, jak na przykład kaplica czy kościół. A poza tym liczne budowle szpitali, szkół, gorzelni i wielu innych instytucji. Zgodnie z legendą chrześcijańską tradycja klasztorna zrodziła się w Egipcie, choć pierwszy klasztor w Europie założył ok. 344 r. n.e. nieopodal Czirpanu (Bułgaria) święty Atanazy, a dopiero parę wieków później, w 529 r. św. Benedykt zorganizował powstanie klasztoru pod Monte Cassino, tworząc podwaliny pod katolicką kulturę zakonną. Później klasztory bardzo prędko poczęły pojawiać się w całej Europie i poza jej granicami.