Odblokowuje zdolność budowniczych pozwalającą wznosić morską platformę wiertniczą.

-1 do atrakcyjności. Może być wznoszona wyłącznie na polach wybrzeża lub jeziora, na których znajduje się ropa.

Kiedyś, dawno temu, platformy na morzu służyły ludom pierwotnym do łowienia ryb, zbierania wodorostów lub muszli. Gdy jednak ludzkość odkryła zastosowanie ropy naftowej, stały się one potężnymi konstrukcjami umieszczonymi na głębokich wodach i wysysającymi spod dna czarne złoto. Pierwsze podwodne odwierty w poszukiwaniu ropy wykonano w 1891 roku na słodkowodnym jeziorze St. Mary's w stanie Ohio. Prawdziwa platforma wiertnicza stanęła w 1896 roku na polu naftowym Summerland przy wybrzeżu kalifornijskim, nieopodal miasta Santa Barbara. Niedługo później, po 1910 roku, podobne konstrukcje pojawiły się nieopodal brzegów Teksasu i Luizjany, na Morzu Kaspijskim nieopodal Azerbejdżanu w latach 20., w Zatoce Perskiej, na Morzu Północnym, basenach Campos i Santos nieopodal Brazylii i w każdym innym miejscu, które wzięły sobie za cel kompanie naftowe. Podwodne rurociągi rozwiązały problem taniego dostarczania ropy na ląd. Choć platformy wiertnicze są drogie i od czasu do czasu toną lub padają ofiarą wycieku, zyski przewyższają koszta. Przynajmniej na krótką metę.