Średniowieczna jednostka lekkiej kawalerii dostępna wyłącznie dla Etiopii. Ma zwiększony zasięg widzenia i nie otrzymuje kary do ruchu podczas przemieszczania się na wzgórzach.

„Oromo” to nazwa dominującej w Etiopii grupy etnicznej stanowiącej około jednej trzeciej całej populacji kraju. Dawniej Oromo mieli własne królestwo, język i religię (współcześnie pod względem wierzeń dzielą się po równo na muzułmanów i chrześcijan). Podczas pierwszej wojny włosko-abisyńskiej, gdy Włosi próbowali uczynić z Etiopii swój protektorat, etiopski cesarz Menelik II wykorzystał kawalerię oromską, by zadać wrogowi ogromne straty, szczególnie w decydującej bitwie pod Aduą.

Kawaleria oromska nie była prawdziwą kawalerią, lecz piechotą poruszającą się na koniach. Należący do niej żołnierze nie używali broni palnej z siodła – zamiast tego zbliżali się galopem do przeciwnika, zsiadali z koni i dopiero wtedy oddawali strzał. Za sprawą ogromnej zaciekłości i nakryć głowy wykonanych z lwich grzyw stali się jedną z najbardziej przerażających jednostek wojskowych swojej epoki. Podczas włoskiej inwazji w obozach najeźdźców rozeszła się pogłoska, jakoby wojownicy Oromo (których Włosi nazywali obraźliwym dla Oromo słowem „Galla”) kastrowali wrogów trzymających w rękach broń. Plotka ta sprawiła, że gdy kawaleria oromska rozpoczęła szarżę, wielu Włochów broń rzuciło. Żołnierze włoscy donosili, że ich rodacy woleli użyć swojej broni na sobie niż stawić czoła wojownikom Oromo. Jeden z raportów opisuje Włocha, który jako jedyny przeżył atak Oromo – oszołomiony nie był w stanie powiedzieć nic innego niż „Kawaleria Galla. Kawaleria Galla. Groza. Groza”.