Jednostka epoki przemysłowej dostępna wyłącznie dla Anglii, gdy jej przywódczynią jest Wiktoria, zastępująca piechotę liniową. +10 do siły bojowej podczas walki na kontynencie innym niż ten, na którym znajduje się twoja stolica. Brak kosztu wyokrętowania.

Czerwone (a właściwie mające odcień zwany rose madder) kurtki brytyjskiej piechoty wywodziły się z mundurów galowych początków XVII wieku. Zostały oficjalnie przyjęte jako strój w lutym 1645 roku, kiedy to parlament przyjął nowe ustalenia dla armii, wedle których 12 regimentów piechoty miało nosić czerwone stroje o różnobarwnych usztywnieniach pozwalających na ich odróżnianie. Przez kolejne ćwierć milenium nosiła je większość brytyjskich żołnierzy, co czyniło z nich wspaniały cel wśród drzew, wydm, w dżungli i na wzgórzach imperium. Wedle rozumowania prawodawców, czerwone kurtki ułatwiały natychmiastowe rozpoznawanie swoich na polach bitew, co ułatwiało zachowanie porządku i utrzymanie morale (nie jest prawdą, jakoby przyczyną była niska widoczność krwi na stroju). Określenie „czerwona kurtka” stało się dla Brytyjczyków powodem do dumy, a dla właściwie wszystkich innych nacji najzwyklejszą obelgą.