Unikalna średniowieczna jednostka Bazylego II zastępująca rycerzy. Jednostki lądowe, które znajdują się w promieniu 1 pola od tagmy, zyskują +4 do siły bojowej lub siły religijnej.

Tagma to nazwa bizantyjskiej straży będącej spadkobierczynią rzymskiej straży imperialnej. Początkowo do tej ostatniej należeli szlachetnie urodzeni młodzi mężczyźni, którym zależało na znalezieniu się blisko cesarza i szansie zyskania jego względów. Z czasem straż imperialna z formacji wojskowej przeobraziła się w swego rodzaju przestrzeń towarzyską, więc cesarz Konstantyn V postanowił ją przeorganizować – tak właśnie powstał oddział szybkiego reagowania zwany tagmą. Oddziały tagmy były nieustannie rozwijane i ulepszane. Późniejsi cesarze wzbogacili ją o najnowsze osiągnięcia w dziedzinie ciężkiej kawalerii. Straż ta okazała się tak skuteczna, że za rządów Bazylego II systemem jej organizacji objęto nie tylko rycerzy w Konstantynopolu, ale również prowincjonalne oddziały oraz cudzoziemców. W ten sposób powstała budzącą powszechną grozę gwardia wareska, złożona z wikińskich najemników pozostających do osobistej dyspozycji cesarza Bizancjum.