Starożytna jednostka dostępna wyłącznie dla Sumerii. Najsilniejsza wśród wszystkich innych jednostek startowych. Brak kar podczas walki z jednostkami zwalczania kawalerii. 4 punkty ruchu, jeśli ruch jednostki rozpoczyna się na otwartym terenie.

Trwające niemal nieprzerwanie wojny (będące raczej zaściankowymi sporami niż konfliktami zbrojnymi) między sumeryjskimi miastami-państwami doprowadziły do opracowania szeregu innowacji w zabijaniu, które zostały później zaadoptowane przez cały starożytny świat. Pierwsza w historii bitwa, której przebieg został zachowany dla potomności, stoczona została między miastami Lagasz i Umma około 2525 roku p.n.e. – opisano ją na tzw. Steli Sępów. Pośród innych ciekawych rzeczy znaleźć tam można informację, że dowódca imieniem Eannatum jechał „rydwanem”, a właściwie czterokołowym wózkiem ciągniętym przez osły. Sumeryjski wóz bojowy stanowił urządzenie złożone z plecionego kosza umieszczonego na czterech drewnianych, litych kołach. Jechały nim dwie osoby uzbrojone w topory wojenne oraz lance, ciągnięty był zaś przez zaprzęg czterech osłów azjatyckich. Choć jego wizerunek znajduje się na wielu stelach, do dziś nie wiadomo, czy był on wykorzystywany w boju, czy stanowił raczej „bitewną taksówkę”, dzięki której dowódca mógł przemieszczać się między punktami strategicznymi, by następnie pieszo dowodzić wojskami podczas starcia. Niezależnie od swojej funkcji stał się on protoplastą późniejszych, ciągniętych przez konie rydwanów bojowych.