Lądowa jednostka bojowa o dużej prędkości ruchu i unikalnych awansach.

Mity mówiące o zdolnych do biegania po ścianach i używania magii mnichach wojownikach przetrwały do naszych czasów, głównie z powodu ich niesamowitej treści. Niestety, historyczne przekazy dotyczące wyczynów walecznych kapłanów każą nam pogodzić się z bardziej przyziemną – choć nie mniej niesamowitą – prawdą o ich wyjątkowych umiejętnościach bojowych.

Za przykład służyć może klasztor Shaolin w Chinach, założony przez hinduskiego mnicha Batuo w roku 495 n.e. Opowieści o treningu w tym miejscu wielokrotnie pojawiają się w legendach oraz pop-kulturze, jednak powiada się, że Batuo oraz jego pierwsi uczniowie – być może będący wcześniej żołnierzami – posiadali już umiejętności walki, które przekazali potem kolejnym podopiecznym.

Do roku 581 mnisi Shaolin posiadali już własny, charakterystyczny styl walki, a nawet wspierali przyszłego cesarza Tanga Taizonga podczas wojen dynastycznych tamtego okresu.

Z drugiej strony japońscy sohei wykorzystywali swoje umiejętności bojowe, biorąc udział w o wiele mniej efektownych, wewnętrznych walkach o przewagę polityczną.