Unikalna jednostka węgierska epoki średniowiecza zastępująca kawalerię courserską. +3 do siły bojowej za każdą sąsiadującą jednostkę poborową.

Czarna Armia Macieja Korwina należała do pierwszych państwowych zawodowych sił wojskowych w Europie. Jest ważna nie tylko ze względu na imponujące osiągnięcia na polach bitew, ale także dlatego, że jej powstaniu towarzyszyło wprowadzenie wielu postępowych reform związanych z kontrolą państwa nad siłami zbrojnymi, które kilka wieków później stały się obowiązującą powszechnie normą. Czarna Armia jako jedna z pierwszych europejskich formacji wojskowych wykorzystywała nową broń palną, w tym bombardy i arkebuzy, przy czym pod względem liczby posługujących się nią żołnierzy biła na głowę wszystkie armie aż do nastania późnego renesansu. W skład wojsk Korwina wchodziła też doskonała ciężka i lekka kawaleria – to tu po raz pierwszy określano jeźdźców lekkiej kawalerii mianem „huzarów”. Nazwa Czarnej Armii wywodzi się od czarnych elementów używanych przez nią zbroi.

Średniowieczne armie podzielić można z grubsza na feudalne i najemne. Wojska feudalne były organizowane i dowodzone przez szlachtę w imieniu władcy. Zazwyczaj jedynie szlachta miała jakiekolwiek liczące się doświadczenie wojenne, a obowiązujące od dawna prawa uniemożliwiały wykorzystywanie wojsk feudalnych podczas przedłużających się kampanii. Armie najemne postrzegano jako lepiej wyszkolone, lecz ich utrzymanie było znacznie kosztowniejsze. Władca, który nie zdołał opłacić swoich najemników, narażał się na wielkie niebezpieczeństwo – opóźnienie lub brak zapłaty wiązały się często z buntem lub zmianą stron. Czarna Armia była armią najemną, ponieważ zatrudniano w niej zawodowych żołnierzy pochodzących z Węgier i innych krajów.

Maciej Korwin studiował historię legionów Imperium Rzymskiego i to właśnie na nich oparł koncepcję Czarnej Armii – mieli to być zawodowi żołnierze, którzy działali na polecenie władcy płacącego im żołd finansowany z podatków. W przypadku Czarnej Armii finansowanie pochodziło z wysokich podatków nałożonych na węgierską szlachtę i pozostałych poddanych. Utrzymanie wojska tak dużego i dobrze wyposażonego jak Czarna Armia było bardzo kosztowne. U szczytu swej potęgi wojska Korwina liczebnością przewyższały armie Francji i pochwalić się mogły doskonałą skutecznością podczas bitew i oblężeń.

Wkrótce po śmierci Macieja Korwina Czarna Armia przestała istnieć. Jego następcy nie byli w stanie utrzymać wysokich podatków koniecznych do jej finansowania, w związku z czym malała jej liczebność oraz pogarszało się wyposażenie. Gdy doszło do katastrofalnej bitwy pod Mohaczem, po reformach Korwina nie pozostał nawet ślad – armia węgierska powróciła do feudalnego modelu i została rozgromiona przez wojska Imperium Osmańskiego stosujące taktykę i broń, które nie były obce dawnym kapitanom Czarnej Armii.