Unikalna hinduska jednostka ciężkiej kawalerii epoki klasycznej. Sąsiadujące jednostki wroga otrzymują karę -5 do siły bojowej.

Choć na bojowych słoniach nie można było nadmiernie polegać jako na wierzchowcach (gdy panikowały, nie obchodziło ich, którą stronę tratują), przez stulecia stanowiły one nieodzowną część indyjskiej wojaczki – aż do nastania epoki prochu. Przedtem natomiast varu (królewski słoń) spełniał dwie funkcje. Ich zapach potrafił wprawić konie w przerażenie, rozbrajając tym samym prawie całkowicie wrogą kawalerię. Po drugie natomiast, były zdolne do przełamywania nawet najsilniejszych linii piechoty, zwłaszcza w swoich zwierzęcych pancerzach, miażdżąc włóczników, łuczników i wszystko inne, co stanęło im na drodze (którą przemierzały z prędkością do 25 km/h). Warto też wspomnieć, jak trudno było wykończyć słonia, który w rekordowych przypadkach potrafił przyjąć nawet do 60 strzał, nim padł. Varu zwykle wyposażano w lektykę lub innego rodzaju platformę dla łuczników, co czyniło je wszechstronnie funkcjonalnymi jednostkami bojowymi. Ich woźnica zawsze jednak pamiętał o tym, że zwierzę może niespodziewanie wpaść w szał i trzymał pod ręką szpikulec i młot, dzięki którym mógł szybko zabić słonia jednym uderzeniem w mózg.