Dzielnica wznoszona na równinach zalewowych rzeki w celu poprawienia komfortu życia na leżących nad nią obszarach. Zapobiega zniszczeniom powodowanym wylewami tej rzeki (ale premia do przychodów związana z powodziami maleje o 50%). Zapobiega utracie żywności podczas suszy. Na równinie zalewowej każdej rzeki wybudować można tylko jedną dzielnicę tego typu (pozostaje dzielnica tego gracza, który ukończy ją jako pierwszy), a rzeka musi przepływać przy co najmniej dwóch bokach pola zapory. Inżynierowie wojskowi mogą wykorzystać punkt potencjału, aby ukończyć 20% produkcji zapory.

Zapora to sztuczna bariera umieszczana w poprzek nurtu rzeki i regulująca przepływ wody. Pierwotnie zapory tworzono w celu zapewnienia ochrony przeciwpowodziowej oraz tworzenia rezerwuarów. Później zaczęto wykorzystywać je do generowania energii – najpierw mechanicznej, pozyskiwanej dzięki wodzie obracającej koła wodne i turbiny, a później elektrycznej, powstającej dzięki wykorzystaniu podobnych turbin i kół wodnych do napędzania generatorów.

Najstarsza znana zapora wodna na świecie znajduje się w mieście Jawa w Jordanii i została wzniesiona prawdopodobnie około 3 tysięcy lat przed naszą erą. Zapory budowano na rzekach przepływających przez kolebki cywilizacji – powstawały na Tygrysie, Eufracie, Jangcy oraz na ich dopływach. Około 700 r. p.n.e. wzniesiono wielką zaporę Madribu w Jemenie, zaawansowaną kamienną konstrukcję wyposażoną w przelewy i śluzy. Rzymianie zaczęli budować pierwsze tamy w kształcie łuku, dzięki czemu mogły być większe.

Największy istniejący zbiornik zaporowy na świecie powstał za sprawą wzniesienia Wielkiej Tamy Asuańskiej, która położyła kres corocznym wylewom Nilu (wiążą się z tym korzyści i mnóstwo problemów). Chiny mogą się pochwalić trzema najwyższymi zaporami świata. Każda z nich wznosi się na ponad 285 metrów i powstała w celu generowania energii elektrycznej.

Zapory wymagają ciągłej konserwacji. Ogromny napór wywierany przez wodę sprawia, że każde naruszenie stabilności konstrukcji zapory prowadzi zazwyczaj do jej przerwania, co wiąże się z ogromnym niebezpieczeństwem dla mieszkańców położonych niżej obszarów. Zapory powodują też gromadzenie się osadów na dnie tworzonych przez nie zbiorników, co zmniejsza ich pojemność. Są też podatne na zmiany przebiegu górnych odcinków rzek – zmniejszenie dopływu wody może z czasem doprowadzić do porzucenia tamy.