Przypory to architektoniczne elementy wzmacniające ściany, dzięki którym możliwe stało się wznoszenie wyższych murów. Najstarsze znane przypory powstały około 3200 r. p.n.e. jako część świątyni Eanna w Uruk. Architektura gotycka rozpowszechniła użycie łęków przyporowych – kamiennych łuków przenoszących część ciężaru sklepienia ze ścian na zewnętrzne filary lub skarpy, które umożliwiły wznoszenie wyższych i lżejszych konstrukcji. Wspaniałym przykładem zastosowania tej techniki budowlanej są europejskie katedry. Dzięki łukom przyporowym budowniczowie mogli ozdobić ich ściany wielkimi witrażami.