Odblokowuje zdolność budowniczych pozwalającą wznieść hacjendę, dostępną tylko dla Wielkiej Kolumbii.

+2 złota, +1 do produkcji oraz +0,5 obszaru mieszkalnego. +1 do żywności za każde dwie sąsiadujące plantacje (po opracowaniu technologii części zamiennych premia przyznawana za każdą plantację). Plantacje i hacjendy zyskują +1 do produkcji za każde dwie sąsiadujące hacjendy (po opracowaniu idei błyskawicznej relokacji premia przyznawana za każdą hacjendę). Można wznieść wyłącznie na równinach, łąkach oraz wzgórzach z równinami i łąkami.

Będąca czymś pomiędzy gospodarstwem rolnym a fabryką hacjenda z Ameryki Łacińskiej była dużą posiadłością należącą do bogatego patrona, która stała się dominującą na tym obszarze formą posiadania ziemi w XIX wieku. Usytuowane dalej w głębi lądu niż plantacje i bez łatwego dostępu do morza, hacjendy poza produkowaniem plonów na eksport musiały też być rolniczo samowystarczalne. W Wielkiej Kolumbii produkowały m.in. kawę, kokę, cukier i tytoń.

System hacjend z samej swej natury był oparty na wyzysku. Wykorzystywanie niewolniczej pracy potomków ludności afrykańskiej dominowało w nadmorskich plantacjach. Śródlądowe hacjendy polegały na wywłaszczaniu ludności tubylczej. Często pracowała ona nieodpłatnie, a w zamian „pozwalano” jej pozostawać na ziemi należącej do hacjendy – ziemi, która w wielu przypadkach została odebrana przodkom pracowników.

Wraz ze zniesieniem niewolnictwa oraz reformami społecznymi i zmianami w prawie pracy wprowadzonymi na większości obszarów Ameryki Łacińskiej system hacjend stracił rację bytu, choć wciąż zdarzają się farmy i posiadłości, które ze względów nostalgicznych są w ten sposób nazywane.