Założenia gry
Cywilizacje/przywódcy
Miasta-państwa
Dzielnice
Budowle
Cuda i projekty
Jednostki
Awanse jednostki
Wielcy ludzie
Technologie
Idee
Ustroje i doktryny
Religie
Teren i jego cechy
Zasoby
Ulepszenia i szlaki
Gubernatorzy
Historyczne momenty

Wprowadzenie

Komendant generalny

Wielki admirał

Wielki artysta

Wielki generał

Wielki inżynier

Wielki kupiec

Wielki muzyk

Wielki naukowiec

Wielki pisarz

Aleksander Puszkin

Beatrix Potter

Bhasa

Edgar Allan Poe

Emily Dickinson

F. Scott Fitzgerald

Gabriela Mistral

Geoffrey Chaucer

H.G. Wells

Homer

James Joyce

Jane Austen

Johann Wolfgang von Goethe

Karol Čapek

Lew Tołstoj

Li Bai

Margaret Cavendish

Marie-Catherine d'Aulnoy

Mark Twain

Mary Shelley

Miguel de Cervantes

Murasaki Shikibu

Niccolò Machiavelli

Owidiusz

Qu Yuan

Rabindranath Tagore

Rumi

Walmiki

William Szekspir

Wielki prorok

Marie-Catherine d'Aulnoy
Kontekst historyczny
Marie Catherine Le Jumel de Barneville, baronowa d'Aulnoy, urodziła się w Barneville we Francji w 1650 r. Później została wydana za mężczyznę starszego od niej o trzydzieści lat. W przeciągu czterech lat urodziła mu troje dzieci i została wplątana w spisek, którego szczegóły nie są jasne, ale w wyniku którego oskarżono jej męża o zdradę stanu. Baronową i jej męża oczyszczono finalnie z zarzutów, fałszywi świadkowie zostali straceni, matka d'Aulnoy uciekła do Hiszpanii, a ją samą mimo wszystko skazano na wygnanie z Paryża... W 1690 r. powróciła jednak do miasta, a jej salon literacki zyskał ogromną popularność.

Angielskie określenie baśni, czyli „fairy tale”, prawdopodobnie pochodzi od tytułu książki baronowej, „Les Contes des Fées” („Opowieści wróżek”). Wiele salonów literackich tamtych czasów publikowało historie o wróżkach i magicznych światach pojawiających się w życiu normalnych ludzi, czerpiąc inspiracje zarówno z dworskiej, jak i ludowej literatury średniowiecza oraz renesansu. W swoich baśniach d’Aulnoy bawiła się konwencjami gatunku (złe macochy, dwu- i czworonożne wilki czyhające na młode heroiny oraz książęta zrzucający przebrania w najbardziej sprzyjającej chwili) i sprawiała, że wyróżniały się bogactwem szczegółów. Często wyjaśniała też motywy działania pobocznych postaci i czarnych charakterów swoich utworów, a pomocne wróżki z jej opowieści nie zawsze kierowały się dobrem ludzi, którym pomagały. Baronowa opublikowała dwa zbiory baśni: „Les Contes des Fées” („Opowieści wróżek”) i „Contes Nouveaux ou Les Fées à la Mode” („Nowe opowieści lub modne wróżki”). D'Aulnoy pisała również wiele na temat historii, dzięki czemu zyskała przydomek „Klio” od greckiej muzy historii. Jej prace historyczne były jednak często krytykowane i nigdy nie zyskały wielkiej popularności.

Życie baronowej mogłoby stanowić fabułę jednej z jej baśni. Nieudany spisek i późniejsza rehabilitacja, kontakty z najbardziej światłymi umysłami Paryża oraz poświęcenie literaturze miały ogromny wpływ na cały gatunek baśni literackiej. I udowodniły, że w prawdziwym życiu czasem też trafiają się szczęśliwe zakończenia.
Wielkie dzieła
Złotowłosa Księżniczka
Delfin
Aktywuj w dzielnicy lub na cudzie, korzystając z dostępnego miejsca na wielkie dzieło.
PortraitSquare
icon_unit_great_writer

Cechy

Renesans
Wielki pisarz
PortraitSquare
icon_unit_great_writer
Kontekst historyczny
Marie Catherine Le Jumel de Barneville, baronowa d'Aulnoy, urodziła się w Barneville we Francji w 1650 r. Później została wydana za mężczyznę starszego od niej o trzydzieści lat. W przeciągu czterech lat urodziła mu troje dzieci i została wplątana w spisek, którego szczegóły nie są jasne, ale w wyniku którego oskarżono jej męża o zdradę stanu. Baronową i jej męża oczyszczono finalnie z zarzutów, fałszywi świadkowie zostali straceni, matka d'Aulnoy uciekła do Hiszpanii, a ją samą mimo wszystko skazano na wygnanie z Paryża... W 1690 r. powróciła jednak do miasta, a jej salon literacki zyskał ogromną popularność.

Angielskie określenie baśni, czyli „fairy tale”, prawdopodobnie pochodzi od tytułu książki baronowej, „Les Contes des Fées” („Opowieści wróżek”). Wiele salonów literackich tamtych czasów publikowało historie o wróżkach i magicznych światach pojawiających się w życiu normalnych ludzi, czerpiąc inspiracje zarówno z dworskiej, jak i ludowej literatury średniowiecza oraz renesansu. W swoich baśniach d’Aulnoy bawiła się konwencjami gatunku (złe macochy, dwu- i czworonożne wilki czyhające na młode heroiny oraz książęta zrzucający przebrania w najbardziej sprzyjającej chwili) i sprawiała, że wyróżniały się bogactwem szczegółów. Często wyjaśniała też motywy działania pobocznych postaci i czarnych charakterów swoich utworów, a pomocne wróżki z jej opowieści nie zawsze kierowały się dobrem ludzi, którym pomagały. Baronowa opublikowała dwa zbiory baśni: „Les Contes des Fées” („Opowieści wróżek”) i „Contes Nouveaux ou Les Fées à la Mode” („Nowe opowieści lub modne wróżki”). D'Aulnoy pisała również wiele na temat historii, dzięki czemu zyskała przydomek „Klio” od greckiej muzy historii. Jej prace historyczne były jednak często krytykowane i nigdy nie zyskały wielkiej popularności.

Życie baronowej mogłoby stanowić fabułę jednej z jej baśni. Nieudany spisek i późniejsza rehabilitacja, kontakty z najbardziej światłymi umysłami Paryża oraz poświęcenie literaturze miały ogromny wpływ na cały gatunek baśni literackiej. I udowodniły, że w prawdziwym życiu czasem też trafiają się szczęśliwe zakończenia.

Cechy

Renesans
Wielki pisarz
Wielkie dzieła
Złotowłosa Księżniczka
Delfin
Aktywuj w dzielnicy lub na cudzie, korzystając z dostępnego miejsca na wielkie dzieło.
Język
Wybierz zestaw zasad
Get it on App StoreGet it on Google Play
Prawo autorskiePolityka Prywatności