+2 do produkcji i +4 do żywności dzięki krajowym szlakom handlowym.

Gdy w 1928 roku niedobór zbóż w wysokości 2 milionów ton stał się przyczyną głodu, Stalin ogłosił, że ziarno gromadzone jest przez kułaków. Na plenum Komitetu Centralnego w listopadzie 1929 roku Politbiuro rozpoczęło program kolektywizacji gospodarstw rolnych w Związku Radzieckim – przeprowadzono go siłowo. Między rokiem 1929 a 1940 ponad 91% gospodarstw zostało przekształconych w skolektywizowane kołchozy. Pola uprawne będące własnością chłopów poddano industrializacji i rozpoczęto masową produkcję żywności mającą na celu wykarmienie gwałtownie rozwijających się miast, a także zarabianie poprzez eksport (jako że większość krajów kapitalistycznych nie chciała handlować z Rosją niczym innym). Kolektywizacja, choć wydajniejsza i łatwiejsza w kontroli od metod przedrewolucyjnych, nigdy nie osiągnęła ich poziomu produkcji.