+2 złota dzięki wszystkim szlakom handlowym.

W miarę jak szlaki wędrówek karawan rozciągały się coraz dalej na Bliski Wschód, Azję Środkową i Afrykę Północną, coraz większa stawała się potrzeba stworzenia miejsc, w których juczne zwierzęta i ich opiekunowie mogliby się bezpiecznie schronić, odpocząć i uzupełnić zapasy – oczywiście za opłatą. Publiczne karawanseraje były kompleksami budowanymi poza miejskimi murami. Prywatne zazwyczaj przybierały formę ufortyfikowanego placu na odludziu, wokół którego znajdowały się magazyny, sypialnie, stajnie i kuchnie. Największe z nich mogły przyjąć setki wielbłądów, mułów lub koni. Większość karawanserajów za opłatą zapewniała podstawowe zapasy takie jak woda, pasza, żywność, jedzenie, ubranie i inne rzeczy niezbędne w podróży. Najdawniejsze znane karawanseraje stały wzdłuż perskiej Drogi Królewskiej, łączącej Suzę z Sardes i mającej długość około 1600 km.