+15% do produkcji wszystkich cudów.

Aż do czasu rewolucji przemysłowej każdy budynek mający więcej niż sześć pięter był niezwykle rzadki i często uchodził za „cud”. Znany jako „dziadek drapaczy chmur” zakład przetwórstwa lnu w Shrewsbury z 1797 roku wykorzystywał odlane z żelaza kolumny i belki do podtrzymania pięciopiętrowej konstrukcji z cegieł. Sześćdziesiąt lat później Elisha Otis wynalazł „bezpieczną” windę i architekci rozwinęli skrzydła. W 1885 roku oddano do użytku dziesięciopiętrowy Home Insurance Building w Chicago. Posiadał on stalowy szkielet, zabezpieczenia przeciwpożarowe, windy, elektrykę... wszystko, co we współczesnych drapaczach chmur uważa się za niezbędne. Choć tak naprawdę żaden z nich nie drapie chmur, niektóre są niezwykle wysokie – Burj Khalifa w Dubaju ma na przykład 829,8 m.