Suchy przestwór oceanu stepów jest tak wielki, że prawie mieści potężną kawalerię Czyngis-chana.

Czyngis-chanowi zależy na jak najszybszym osiągnięciu dwóch rzeczy: nawiązaniu wymiany handlowej z sąsiadami oraz zdobyciu pól z końmi. Dzięki placówkom handlowym szybko poznasz tajemnice swoich sąsiadów i ustalisz, z którymi warto się zaprzyjaźnić oraz których należy wyeliminować. Tworząc armię konnych wojowników, wykorzystaj dzielnice wojskowe ze stajniami ordu, by zwiększyć szybkość jej ataku. Następnie staraj się zgromadzić jednostki kawaleryjskie wszystkich możliwych przeciwników, by zmienić swoją hordę w niepowstrzymaną siłę, która będzie w stanie zawojować cały świat.

Czyngis-chan zażądał niegdyś dwóch buńczuków: jednego ze skóry białego konia na czas pokoju oraz drugiego ze skóry czarnego rumaka na wszelkie inne okazje. Po śmierci władcy jego dusza miała żyć dalej w czarnym buńczuku – niektórzy nazwaliby to dziedzictwem stosownym dla człowieka, którego armie terroryzowały stepy i którego imię stało się synonimem słowa „barbarzyńca”.

Urodzony około roku 1162 w okolicach góry Burkhan Khaldun w Azji Środkowej jako Temudżyn, przywódca ten był synem Jesügeja, mongolskiego wodza. Nadane mu imię stanowiło akt zemsty wobec schwytanego tatarskiego wroga. Po otruciu ojca przez Tatarów Höelün, jego matka (porwana wcześniej przez Jesügeja), wychowywała go wraz z rodzeństwem na wygnaniu.

Temudżyn, rzecz jasna, powziął za te wydarzenia zemstę.

W wieku 10 lat został wykluczony z plemienia swojego ojca, a w wieku 16 zabił przyrodniego brata i poślubił Börte z plemienia Kereitów. Przez cały ten czas Höelün nauczała swojego syna zasad dyplomacji, wpływania na sojuszników oraz kontrolowania wrogów.

Nauki te okazały się przydatne, kiedy osiągnął wiek 20 lat i dostał się do niewoli dawnych sojuszników, Tajcziutów, skąd zdołał szybko uciec i wraz z braćmi stworzyć jednostkę bojową, rozpoczynając własne najazdy oraz budowę armii. Zrezygnował przy tym z mongolskiej tradycji i dobierał swoich wojowników pod względem umiejętności (a dobrze wiedział, gdzie znaleźć posiadających je żołnierzy) zamiast więzów krwi.

Posiadając już 20-tysięczną armię, Temudżyn pokonał Tatarów i dopuścił się przy tym brutalności, jaka później przyniosła mu sławę, rozkazując zabójstwo każdego tatarskiego mężczyzny i chłopca o wzroście przekraczającym 91 cm. Później pokonał też Tajcziutów, którzy wzięli go wcześniej w niewolę, i rozkazał ugotowanie ich żywcem. Do udziału w wojnie zmusił też swoich synów, wysyłając najstarszego z nich, Dżocziego, na podbój Syberii w roku 1207.

Do 1206 sama jego umiejętność do niszczenia wrogów pozwoliła mu na zjednoczenie ludów zamieszkujących stepy. W tym samym roku otrzymał też tytuł Czyngis-chana, czyli uniwersalnego władcy, i stworzył jasę, kolekcję boskich praw dotyczących wszystkich sfer – od własności przez małżeństwo po służbę cywilną. Odpowiedzialnym za wypełnianie jej postanowień został jego drugi syn, Czagataj.

Jasa rozwiązywała najpopularniejsze przyczyny walk między plemionami, zakazując porywania żon oraz znosząc dziedziczne tytuły. W końcu Czyngis-chan miał do zarządzania całe imperium i nie mógł sobie pozwolić na wewnętrzną rywalizację.

Władca zapewnił też swoim poddanym wolność religijną (dopóki tylko uznawali Czyngis-chana za ostateczny autorytet). W ten sposób wzmocnił swoją władzę, twierdząc, iż otrzymał ją bezpośrednio od boga, a sprzeciwienie się mu byłoby równe sprzeciwieniu się owemu bogu. Mieszkańcy perskiej Buchary coś o tym wiedzieli.

W roku 1220 Mongołowie rozpoczęli 15-dniowe oblężenie miasta po tym, jak szach 'Ala ad-Din Muhammad II rozkazał zabójstwo delegacji Czyngis-chana składającej się z ambasadorów oraz kupców. Po jego zdobyciu wszystkich, którzy nie zostali zamordowani, władca wziął do niewoli, twierdząc, że stanowi boski bicz wysłany do wymierzenia im kary przed egzekucją.

Jego wojenne metody zemściły się na nim dopiero w wieku około 60 lat, kiedy to spadł z konia podczas udanego podboju państwa Xixia i nigdy nie zdołał w pełni wyzdrowieć. Przed śmiercią przekazał przywództwo swojemu trzeciemu synowi, Ugedejowi. Chanowie rządzili imperium rozciągającym się od wschodniej Azji po Bałkany.