Zapewnia do 3 obszarów mieszkalnych (liczba zależy od poziomu atrakcyjności pola). Wzniesienie wyzwala bombę kulturową wpływającą na sąsiednie neutralne pola i zwiększa ich atrakcyjność o 1.

W 1862 roku amerykański pisarz Henry David Thoreau napisał, że „dzicz chroni świat”. Słowom Thoreau towarzyszy oczywiście szczególne historyczne i kulturowe tło – pisarz ten reprezentował romantyczne spojrzenie na naturę, która w jego mniemaniu miała siłę odbudowy ludzkiego ducha. Mimo to pewne aspekty jego wypowiedzi są prawdziwe w odniesieniu do wielu różnych cywilizacji. Nawet gdy cywilizacje zmieniają lub czasem wręcz niszczą świat przyrody, starają się zachować część tego, co utraciły, widząc być może, że istnieje coś, czego same nie mogą uchwycić. Szintoistyczne kaplice w Japonii tworzą rezerwaty, w których sprawuje się opiekę nad gajami, wodospadami, a nawet stadami jeleni, oddając w ten sposób cześć duchom natury. Przy średniowiecznych i nowożytnych europejskich pałacach tworzono rezerwaty myśliwskie dla szlachty, które z czasem często przekształcano w publiczne parki służące masom do rekreacji i wypoczynku. Rezerwaty takie nie są właściwie dziczą z cytatu Thoreau – stanowią raczej wypielęgnowaną wersję dziczy tworzoną, by zapewnić miastu piękno, relaks, refleksję lub po prostu odrobinę świeżego powietrza.