Dostępna wyłącznie dla Majów dzielnica wspomagająca naukę. Zastępuje kampus, a jej wzniesienie jest tańsze.

+2 do nauki za sąsiadujące plantacje. +1 do nauki za każde dwa sąsiadujące pola z farmą lub dzielnicą.

Majowie, którzy byli zarówno zapalonymi rolnikami, jak i wytrawnymi matematykami, bardzo interesowali się ruchem nieboskłonu. W obserwatoriach znajdujących się w miastach takich jak Palenque i Chichén Itzá majańscy astronomowie wykorzystywali sztuczny horyzont – płaską, okrągłą platformę o regularnych wymiarach – by zaznaczać na nim punkty, w których co roku wschodzą i zachodzą gwiazdy, planety, Księżyc i Słońce. Majowie użyli tych obserwacji do stworzenia szczegółowych kalendarzy. Współcześnie korzystamy z 365-dniowego kalendarza słonecznego, który opiera się na czasie, jakiego Słońce potrzebuje do ukończenia jednego cyklu. Wiele kultur używa także kalendarza księżycowego, odzwierciedlającego dwunastokrotność cyklu Księżyca. Majowie odkryli nadto i wykorzystywali wiele innych cykli. Na przykład planeta Wenus potrzebuje 584 dni, aby powrócić w to samo miejsce na obrzeżu sztucznego horyzontu obserwatorium Majów – fakt ten stał się podstawą kalendarza wenusjańskiego. Obok kalendarzy opartych na obserwacjach astronomicznych Majowie posługiwali się również 260-dniowym kalendarzem, który pokrywa się ze średnim czasem od poczęcia do porodu człowieka.

Astronomia ta łączyła się z astrologią, religią, rolnictwem i polityką. Gwiazdy i planety (podobnie jak czasem majańscy władcy) były bogami Majów. Od wzajemnego powiązania kalendarzy zależała pomyślność siewów, kampanii wojennych, obchodów świąt czy losów danego władcy. Badania astronomiczne prowadzone za pomocą obserwatoriów były dla Majów sposobem śledzenia tego, w jaki sposób świat natury, świat nadprzyrodzony i świat polityki na siebie oddziałują. Obecnie obserwacje astronomiczne i cykle kalendarzowe wciąż mają wpływ na to, jak współcześni Majowie praktykują swoją rdzenną religię i wróżbiarstwo.