Unikalna starożytna jednostka Fenicji zastępująca galerę. Zwiększona siła bojowa i ruch. Chroni przed złupieniem jednostki handlowe znajdujące się na wodzie w promieniu 4 pól od niej.

Diera to łódź napędzana dwoma rzędami wioseł obsługiwanych przez wioślarzy znajdujących się na górnym i dolnym pokładzie, na której dziobie znajdowała się broń w postaci tarana. Największymi szkutnikami starożytnego świata byli Fenicjanie. To im większość archeologów oraz historyków przypisuje wynalezienie diery, choć statek nazywany jest słowem łacińskim. Fenicjanie realizowali zamówienia dla każdego klienta dysponującego gotówką, niezależnie od tego, czy było nim greckie polis, Persowie, czy jakakolwiek inna śródziemnomorska potęga.

Starożytne starcia morskie polegały na próbach przebicia burt okrętu przeciwnika za pomocą znajdującego się na dziobie okutego brązem tarana, przy jednoczesnym unikaniu podobnego ataku ze strony wroga. Zdarzało się też, że z powodu zakleszczenia się tarana, na dno trafiały oba okręty. Nie dziwi więc, że starożytne źródła opisują morskie bitwy jako „chaotyczne”, „szalone” i „przerażające”. Odkrycia archeologiczne świadczą, że w starożytności istniał powszechny zwyczaj malowania na dziobach okrętów oczu, które miały odpędzać zło.