Najsławniejszy chyba turysta w historii, wędrowiec Marco Polo, urodził się w 1254 roku w Wenecji w słynnej rodzinie kupieckiej. Ponieważ głównym celem bogaczy zdaje się gromadzenie kolejnych bogactw, młody Polo spędził większość czasu wychowywany przez obcych, jako że jego ojciec i wuj, Niccolo i Maffeo, ruszali na wyprawy handlowe. Gdy nawiązali kontakt z Kubilajem, w 1269 roku wrócili do Wenecji. Zorganizowali nową ekspedycję handlową i w dwa lata później wyruszyli ponownie na Daleki Wschód, tym razem zabierając ze sobą młodego Marco.

Chan wyraził zainteresowanie bliższym zapoznaniem się z chrześcijaństwem, ekspedycji miało więc towarzyszyć, na życzenie Kubilaja, stu kapłanów. Braciom Polo udało się jednak znaleźć jedynie dwóch, a i ci wkrótce zawrócili, gdy zaznali trudów podróży. Reszta ekspedycji przetrwała jednak trudne warunki i po czterech latach dotarła do Xanadu, letniej rezydencji chińskiego chana. Kubilaj, jak się zdaje, polubił ich, bo Niccolo i Maffeo otrzymali wysokie stanowiska na jego dworze, zaś Marco został zatrudniony jako specjalny wysłannik w odległe miejsca, takie jak Burma czy Tybet.

Wszystko, co dobre, ma jednak swój koniec, i rodzina Polo ruszyła z powrotem na zachód, eskortując mongolską księżniczkę, która miała wziąć ślub z perskim księciem. Z karawany, w której szło kilkaset osób, do Hormuzu w Persji dotarło zaledwie 18 – w tym pozostająca w opłakanym stanie księżniczka. Dwa lata później Marco wrócił do Wenecji, przejął biznes rodzinny, ożenił się, wychował trzy córki i umarł spokojnie w styczniu 1324 roku, zaś jego historia do dziś pozostaje inspiracją dla awanturników i chciwców.