Zgodnie z judaizmem rabinicznym było tak, że męski Bóg ujawnił swe prawa i przykazania Mojżeszowi na górze Synaj w dniach, gdy „lud wybrany” wędrował po pustyni po wyrwaniu się spod jarzma niewoli. A dzieje te spisano w Torze (której fragmenty przekształciły się w chrześcijański Stary Testament) tworzącej fundament Tanachu. Warto wspomnieć o tym, że uczeni powszechnie wyznaczają datę powstania judaizmu na około 3500 lat temu, co czyni z niego jedną z najdawniejszych religii monoteistycznych, będącą formą rozwojową kilku babilońskich religii z okolic VI stulecia p.n.e.

Choć sam rdzeń doktryny judaistycznej od stuleci jest przedmiotem rabińskich dyskusji, Żydzi uważają się za lud wybrany przez Boga i będący z nim w przymierzu. Wierzą, że ześle im mesjasza, który sprowadzi wszystkich wybranych z powrotem do Izraela. Co prawda wielu podawało się za mesjasza, ale współcześni Żydzi są przekonani, że prawdziwy zbawca jeszcze nie nadszedł. Choć na przestrzeni dziejów Żydzi doczekali się prześladowań i tułaczki po całym świecie, judaizm jako wiara przetrwał, a nawet rozkwitł. Żydowska etnoreligia zbiera pod swoimi skrzydłami około 14 milionów wyznawców, co stanowi w przybliżeniu 0,2% światowej populacji.

Pomimo różnic między poszczególnymi odłamami, wiele aspektów judaizmu jest ściśle związanych z zarówno chrześcijaństwem, jak i islamem, gdyż cała trójka jest uważana za religie „abrahamowe”, czyli pochodzące od Abrahama, ojca zarówno Izaaka (przodka Izraelitów), jak i Iszmaela (przodka Mahometa).