Powszechnie uważany za najstarszą z nadal praktykowanych religii, hinduizm (czy też Sanatana Dharma, a więc „wieczne prawo”) oparty jest na serii starożytnych manuskryptów zwanych Wedami. Ta kolekcja spisanych w sanskrycie tekstów składających się na cztery główne święte księgi hinduizmu powstała najprawdopodobniej ponad 3500 lat temu. Dziś prawidła tej wiary wyznaje około miliarda ludzi (których liczba wciąż rośnie, a skupiają się głównie w rejonach Indii i Azji Południowo-Wschodniej), ona sama zaś stanowi pozbawioną konkretnego założyciela i dogmatów fuzję licznych kultur i tradycji, będącą tyleż religią, co i sposobem na życie. Dla niektórych buddyzm i dżinizm same w sobie są częścią szerszego, zróżnicowanego systemu hinduskich wierzeń. Chociaż serce hinduizmu bije w Indiach, to religia ta rozpowszechniła się również w Azji Południowo-Wschodniej, a mieszkańcy indonezyjskiego Bali zachowują charakterystyczne, lokalne hinduistyczne praktyki, podobnie jak społeczności diaspory rozrzucone na całym świecie.
Hinduizm w wielu zakątkach świata stał się synonimem politeizmu (i rzeczywiście pod wieloma względami odpowiada europejskim tradycjom politeistycznym). Większość hinduistycznych tradycji kładzie nacisk na trzy najważniejsze siły obecne na świecie: stworzenie (za które odpowiada bóg Brahma), istnienie (za które odpowiada bóg Wisznu) i zniszczenie (za które odpowiada bóg Śiwa). Inne tradycje mówią o istnieniu nadrzędnej, jednoczącej siły, rządzącej wszystkimi aspektami naszego życia. W hinduizmie, podobnie jak w buddyzmie, istnieje dharma, czyli „Ostateczna Rzeczywistość”, która jest uniwersalną mocą lub prawem i wiąże wszystko, co istnieje. Istnieje także karma: rejestr czynów, zarówno dobrych, jak i złych, które mają związek przyczynowo-skutkowy z przebiegiem naszego życia.
Termin „hinduizm” upowszechnił się w okresie brytyjskiego kolonializmu. Stosowano go wobec ludzi, którzy nie byli ani chrześcijanami, ani muzułmanami. Z biegiem czasu wyznawcy dżinizmu i buddyzmu zyskali własną tożsamość i odrębność, ale hinduizm zachował swoje zróżnicowanie. Hinduiści stanowią około 15% światowej populacji.
Powszechnie uważany za najstarszą z nadal praktykowanych religii, hinduizm (czy też Sanatana Dharma, a więc „wieczne prawo”) oparty jest na serii starożytnych manuskryptów zwanych Wedami. Ta kolekcja spisanych w sanskrycie tekstów składających się na cztery główne święte księgi hinduizmu powstała najprawdopodobniej ponad 3500 lat temu. Dziś prawidła tej wiary wyznaje około miliarda ludzi (których liczba wciąż rośnie, a skupiają się głównie w rejonach Indii i Azji Południowo-Wschodniej), ona sama zaś stanowi pozbawioną konkretnego założyciela i dogmatów fuzję licznych kultur i tradycji, będącą tyleż religią, co i sposobem na życie. Dla niektórych buddyzm i dżinizm same w sobie są częścią szerszego, zróżnicowanego systemu hinduskich wierzeń. Chociaż serce hinduizmu bije w Indiach, to religia ta rozpowszechniła się również w Azji Południowo-Wschodniej, a mieszkańcy indonezyjskiego Bali zachowują charakterystyczne, lokalne hinduistyczne praktyki, podobnie jak społeczności diaspory rozrzucone na całym świecie.
Hinduizm w wielu zakątkach świata stał się synonimem politeizmu (i rzeczywiście pod wieloma względami odpowiada europejskim tradycjom politeistycznym). Większość hinduistycznych tradycji kładzie nacisk na trzy najważniejsze siły obecne na świecie: stworzenie (za które odpowiada bóg Brahma), istnienie (za które odpowiada bóg Wisznu) i zniszczenie (za które odpowiada bóg Śiwa). Inne tradycje mówią o istnieniu nadrzędnej, jednoczącej siły, rządzącej wszystkimi aspektami naszego życia. W hinduizmie, podobnie jak w buddyzmie, istnieje dharma, czyli „Ostateczna Rzeczywistość”, która jest uniwersalną mocą lub prawem i wiąże wszystko, co istnieje. Istnieje także karma: rejestr czynów, zarówno dobrych, jak i złych, które mają związek przyczynowo-skutkowy z przebiegiem naszego życia.
Termin „hinduizm” upowszechnił się w okresie brytyjskiego kolonializmu. Stosowano go wobec ludzi, którzy nie byli ani chrześcijanami, ani muzułmanami. Z biegiem czasu wyznawcy dżinizmu i buddyzmu zyskali własną tożsamość i odrębność, ale hinduizm zachował swoje zróżnicowanie. Hinduiści stanowią około 15% światowej populacji.