Sojusz obronny to porozumienie zawarte między dwojgiem przywódców gwarantujące wsparcie, w razie gdyby jednej ze stron została wypowiedziana wojna. Druga strona zobowiązuje się, że w takiej sytuacji również wypowie wojnę agresorowi. Z każdym zawartym sojuszem wiąże się automatyczne nawiązanie sojuszu obronnego. Sojusze obronne nie są już dostępne wśród obiektów wymiany podczas negocjowania umów dyplomatycznych.

W pewnych przypadkach sojusz obronny nie prowadzi do automatycznego wciągnięcia w wojnę cywilizacji będącej jego stroną. Rozpatrzmy to na przykładzie dwóch sojuszy obronnych: Gilgamesza i Kleopatry oraz Pedra i Piotra. Jeśli Gilgamesz wypowie wojnę Pedrowi, to w związku z sojuszem obronnym Piotr wypowie wojnę Gilgameszowi. Tymczasem Kleopatra nie wypowie automatycznie wojny ani Pedrowi, ani Piotrowi. Interwencje kryzysowe również nie powodują uruchomienia sojuszów obronnych. Korzystając z powyższego przykładu, jeśli przeciwko Pedrowi zostanie zorganizowana interwencja kryzysowa, w wyniku której Gilgamesz wypowie mu wojnę, to Piotr nie wypowie automatycznie wojny Gilgameszowi.