Ulepszenie myśliwca z epoki informacji.

Najlepsze śmigłowe myśliwce II wojny światowej potrafiły osiągać prędkości do 650 km/h, przenosząc jeden lub dwa karabiny maszynowe i ewentualnie niewielką bombę czy maksymalnie dwie rakiety. Niemcy uznali, że to nie wystarcza do wyhamowywania alianckich bombowych szwadronów, więc opracowali pierwszy funkcjonalny odrzutowiec, Messerschmitta 262. Choć nie odmienił on losów tego konfliktu, poważnie wpłynął na wszystkie późniejsze. Oczywisty sukces Me-262 (pomimo jego okazjonalnych eksplozji) sprawił, że po wojnie wszystkie nacje zaczęły projektować i tworzyć myśliwce o napędzie odrzutowym. Tak powstał brytyjski Meteor, amerykański F-86 czy też rosyjski MiG-15. Do końca wojny koreańskiej myśliwce odrzutowe stanowiły już rdzeń każdych poważniejszych sił lotniczych. Za czasów wojny w Wietnamie maszyny te mogły już przenosić po dwa działka 20 mm, zapas około 10 pocisków rakietowych i tuziny wszelakich innych pocisków i bomb, osiągając przy tym wszystkim naddźwiękowe prędkości.