Pierwsza powietrzna jednostka bojowa. Dostępna w epoce współczesnej.

Przed I wojną światową samoloty były skomplikowanymi zabawkami dla dużych chłopców – kruche, o słabej mocy (bardziej właściwie szybowały niż leciały), niesterowne, o małym zasięgu i udźwigu, drogie i zazwyczaj dwupłatowe, jako że w obliczu tych wszystkich ograniczeń podwójne skrzydła znacząco poprawiały siłę nośną i manewrowość. Pod koniec I wojny światowej stanowiły jednak już potężny sprzęt wojenny zdolny dostrzec z daleka wrogie ruchy i zsyłać na przeciwnika deszcz ognia. Dwupłatowce konfliktu 1914–1918 wraz z upływem czasu specjalizowały się – z początku były to samoloty zwiadowcze, później zwinne myśliwce, wreszcie pojawiły się ogromne bombowce, które siały zniszczenie w pełnych cywilów miastach. Z czasem dwupłatowce z drewna i płótna zastąpiły metalowe, jednopłatowe samoloty o większej prędkości i szybszym wznoszeniu. Dokonania bohaterskich dżentelmenów w jaskrawo pomalowanych aeroplanach zdążyły wpisać się już jednak w wojenny krajobraz.