Pierwsza jednostka bombowców. Dostępna w epoce atomu.

Sianie zniszczenia z wielkiej wysokości powoduje wielką radość, zwłaszcza jeśli szanse na rewanż są niewielkie... Spytaj o to byle łobuza pastwiącego się nad mrowiskiem. Choć niektórzy próbowali podczas I wojny światowej wykorzystać do tej roli sterowce, miały one szereg wad, z których dość istotną była skłonność do wybuchania po trafieniu kulą. Jeszcze przed wybuchem tego konfliktu wielu projektantów samolotów poświęciło się zatem stworzeniu cięższego od powietrza pojazdu, który mógłby przenosić nad liniami wroga bomby zrzucane później w samo serce wrogiego państwa. Pierwsze dwa modele zbudowane wyłącznie z myślą o bombardowaniu to włoski Caproni i brytyjski Bristol – oba powstały w 1913 roku. Pod koniec I wojny światowej na każdym froncie używano bombowców zarówno taktycznych (na polu walki), jak i strategicznych (do atakowania miast). Te potężne dwupłatowce z czasem zostały zastąpione jednopłatowcami o zasięgu pozwalającym na pokonywanie oceanów. Pozwoliło to na wykorzystanie bombowców jako narzędzia terroru i siania spustoszenia wśród cywili – przykładem może być niemieckie bombardowanie Londynu czy amerykańskie naloty na miasta Japonii podczas II wojny światowej. Wszystko zaś skończyło się zrzuceniem przez dwie załogi bomb atomowych.