Islam, druga co do liczby wyznawców religia świata, opiera się na wierze w jedynego prawdziwego boga manifestującego swoją wolę na przestrzeni dziejów poprzez grono proroków. Najistotniejszy z nich, Mahomet (570-632 r. n.e.), uwiecznił zesłane mu w wizjach słowa Boga w świętej księdze muzułmanów, Koranie. Od tej chwili nauczał, że jedyną ścieżką ku zbawieniu jest oddanie się bez reszty Bogu poprzez składanie mu codziennych modlitw oraz ścisłe posłuszeństwo wyznaczonym przez Niego prawom.

Pięć filarów islamu, czyli podstawowych dogmatów prowadzących ku zbawieniu, wskazuje w swojej najczystszej formie, że nie ma boga prócz Boga, a Mahomet jest jego prorokiem. Wierny ma się codziennie modlić o pięciu wskazanych porach, musi wspierać potrzebujących swoją własnością, odmawiać sobie jedzenia od świtu do zmierzchu w miesiącu ramadan i przynajmniej raz w życiu odbyć hadżdż – pielgrzymkę do Mekki w świętym miesiącu zu al-hidżdża.

Tak jak to miało miejsce u zarania większości religii, Mahomet i jego zwolennicy natknęli się na ostry opór pozostałych wyznań. Mimo to po śmierci Mahometa głoszone przez niego nauczanie rozprzestrzeniło się po całym Bliskim Wschodzie. W średniowieczu islam stał się popularny wśród kupców przemierzających Jedwabny Szlak (w tym również morski, południowo-wschodnioazjatycki odcinek Jedwabnego Szlaku) i rozprzestrzenił się wszędzie tam, dokąd docierali. Od tego czasu podzielił się na kilka walczących o wpływy frakcji, wśród których największe to sunnizm i szyizm. Różnią się one przede wszystkim tym, czy podążają za przywódcami religijnymi wyznaczonymi przez Mahometa, czy raczej za jego potomkami.