Technokracja to rządy ekspertów dysponujących specjalistyczną wiedzą z określonych dziedzin, którzy z założenia najlepiej rozumieją problemy dręczące społeczeństwo oraz wiedzą, które usprawnienia technologiczne mogą poprawić jego sytuację. Syntetyczna technokracja to system umożliwiający udział w rządach ekspertom, którzy nie są ludźmi. W obecnych czasach najbardziej prawdopodobnymi kandydatami na takich syntetycznych specjalistów wydają się systemy sztucznej inteligencji (choć niektórzy wskazują, że ośmiornica typująca zwycięzców mistrzostw świata w piłce nożnej też jest takim ekspertem w bardzo wąskiej dziedzinie). Technokracja odwołuje się do tradycji innych merytokratycznych teorii i zakłada pełną kontrolę państwa nad kwestiami politycznymi i ekonomicznymi. Jej zwolennicy określają ją jako system beznamiętny i racjonalny, wolny od konfliktów generowanych przez partie i stronnictwa polityczne, który dąży do osiągnięcia optymalnych wyników. To, czy jakikolwiek system polityczny kierowany przez niedoskonałych ludzi jest w stanie zrealizować tak górnolotne deklaracje, pozostaje kwestią otwartą.

W drugiej połowie XXI w. SI jest powszechnie wykorzystywana do analizy ludzkich zachowań w różnych dziedzinach życia. Najczęściej badanym obszarem są prawdopodobnie decyzje konsumenckie i ekonomiczne, ale sztuczna inteligencja jest też stosowana do analizy preferencji politycznych oraz przez organy ścigania. Wraz z rozwojem SI zakres jej stosowania w badaniach nad społeczeństwem będzie z pewnością coraz szerszy, a poruszane przez nią zagadnienia bardziej szczegółowe. Jednak sztuczna inteligencja nie dyktuje nam zasad życia – jeszcze.

Przyjmuje się, że technokraci SI mają przewagę nad swoimi ludzkimi odpowiednikami w dwóch kwestiach: sprawiedliwości i wszechstronności. Sztuczna inteligencja, rozpatrując problemy, które jej nie dotyczą (lub dotyczą w ograniczonym stopniu), gwarantowałaby podejmowanie decyzji korzystnych dla większej liczby ludzi. Wraz ze wzrostem mocy obliczeniowej sztuczni technokraci mogliby prawdopodobnie brać pod uwagę więcej czynników i rozważyć większą liczbę możliwych wyników, dzięki czemu wzrosłaby ich wydajność oraz jakość podejmowanych decyzji.

Wielu autorów dzieł science fiction podejmowało w nich zagadnienie SI kontrolującej zachowanie ludzi i przedstawiało związane z tym potencjalne problemy, takie jak błędne założenia zaszyte w kodeksie moralnym SI, beznamiętna polityka tworząca odrażające rozwiązania (np. rozwiązanie problemu głodu poprzez kanibalizm) czy brak odpowiedzialności SI – a to oczywiście tylko niewielka część listy mankamentów syntetycznej technokracji.