Libertarianizm to doktryna polityczna opowiadająca się za maksymalizacją wolności osobistej rozumianej jako swoboda angażowania się w działalność, która nie szkodzi innym. W nowoczesnym porządku prawnym korporacje uznawane są za osoby prawne, którym przysługują prawa osób fizycznych. W systemie libertarianizmu korporacyjnego partycypacja polityczna odbywa się przede wszystkim w kategoriach tożsamości korporacyjnej przy minimalnym udziale państwa w interakcjach między „osobami” tworzącymi społeczeństwo. Korporacje mogą różnić się wielkością, od potężnych organizacji zrzeszających tysiące osób po twory powoływane do życia przez pojedynczych ludzi. Ich racjonalne działanie we własnym interesie zapewniałoby pomyślność większości społeczeństwa – przynajmniej w teorii.

W systemie tym rząd istnieje przede wszystkim po to, aby gwarantować egzekwowanie kontraktów zawieranych między osobami prawnymi. Mechanizmy gospodarki rynkowej kontrolowałyby większość funkcji społecznych, zapewniając najskuteczniejszy transfer dóbr i usług. Argumentem przemawiającym za takim rozwiązaniem jest to, że każde dobre polityczne rozwiązanie problemu byłoby przyjmowane ze względu na jego skuteczność, a nie narzucane przez zewnętrzne siły.

Ten system rządów ma – delikatnie mówiąc – swoich krytyków. Poza obawami związanymi z etosem stanowiącym podstawę kapitalizmu, podnoszone są argumenty podające w wątpliwość moralne kwestie dotyczące libertariańskiego podejścia do transakcjonizmu, które wymusza porozumienia między stronami o nierównych pozycjach.