Automatycznie przetwarza każdą ilość uranu w energię, która co turę dostarczana jest do potrzebujących jej miast znajdujących się w promieniu 6 pól.
1 uranu 16 energii.
Emituje do atmosfery bardzo małą ilość CO2.
Wraz z upływem czasu elektrownia atomowa starzeje się, przez co ryzyko wystąpienia wypadku jądrowego staje się coraz większe. Premia do produkcji i nauki rozszerza się na wszystkie centra miast w promieniu 6 pól, które nie są jeszcze objęte premią zapewnianą przez elektrownię.

Jedynym celem istnienia elektrowni – wodnej, nuklearnej, słonecznej, na paliwa kopalne, pływowej czy jakiejkolwiek innej – jest zaspokojenie olbrzymiego apetytu na elektryczność, jaki wykształciła cywilizacja w ciągu ostatnich 160 lat. Niezależnie od formy zasada jest ta sama – przekształcać jedną formę energii w inną, by ludzie mogli cieszyć się swoimi luksusami. Pierwszą elektrownię zaprojektował i zbudował w 1868 roku baron William Armstrong (gdy naukowcy wciąż jeszcze bawili się z prądem w laboratoriach) w Cragside. Woda z jeziora obracała dynamami, a powstała w rezultacie elektryczność zasilała światła, ogrzewanie, podgrzewacze wody, windę i inne dziwne urządzenia w jego leżącej nieopodal posiadłości. W styczniu 1882 roku w Londynie powstała pierwsza publiczna elektrownia, zaś we wrześniu tegoż roku w Nowym Jorku rozpoczęła działalność Pearl Street Station zapewniająca elektryczność dolnemu Manhattanowi. Choć spłonęła w 1890 roku, było już za późno – ludzie uzależnili się od światła elektrycznego i dziś w samych tylko Stanach Zjednoczonych działa ponad 7300 elektrowni.