Tradycyjnie określenie „synagoga” (z greckiego „zgromadzenie”) stosuje się do nazywania wszystkich żydowskich świątyń i oznacza ono zarówno miejsce kultu, jak i nauki. Modlitwa odbywa się w głównym pomieszczeniu, sanktuarium, i może ją prowadzić rabin („nauczyciel”), nie jest to jednak koniecznością i nie we wszystkich synagogach jest on obecny. Wspólne modły mogą odbyć się zawsze, jeśli tylko zbierze się minjan (dziesięciu Żydów). Choć synagogi istniały przed zniszczeniem w 70 roku naszej ery Drugiej Świątyni Jerozolimskiej, jeden z jej rabinów – Johanan ben Zakkai – zaczął szerzyć pomysł tworzenia odrębnych domów modlitwy wszędzie tam, gdzie mogliby znaleźć się rozproszeni po świecie Żydzi. Od tego czasu każdy pojedynczy Żyd (król, bogacz, uczony) lub ich grupa (Sefardyjczycy, Hasydzi, Karaimi, ortodoksyjni, reformowani albo jacykolwiek inni) może założyć synagogę.