Założenia gry
Cywilizacje/przywódcy
Miasta-państwa
Dzielnice
Budowle
Cuda i projekty
Jednostki
Awanse jednostki
Wielcy ludzie
Technologie
Idee
Ustroje i doktryny
Religie
Teren i jego cechy
Zasoby
Ulepszenia i szlaki
Gubernatorzy
Historyczne momenty

Wierzenia panteonu

Wierzenia kultu

Wierzenia wyznawców

Wierzenia założyciela

Wierzenia rozwijające

Prawosławie
Kontekst historyczny
Celem mniej więcej 300 milionów chrześcijan prawosławnych jest zbliżenie się do Boga poprzez życie w przebóstwieniu – duchowej pielgrzymce ku staniu się bardziej „chrystusowym”. Najwcześniejszy zapis słowa „ortodoksyjny” w odniesieniu do chrześcijaństwa znajdujemy w dokumencie Codex Iustinianus (ok. 530 r.), gdzie wyraz ten określał „przestrzeganie zasad wiary wczesnego Kościoła”.

Chrześcijańska ortodoksja i należąca do niej Cerkiew prawosławna mają swoje korzenie w Wielkiej Schizmie. W wiekach IX i X Kościół chrześcijański pod władzą patriarchy Konstantynopola dokonał szeroko zakrojonych konwersji ludów Europy Wschodniej, łącznie z Rusią Kijowską i Bałkanami. Sprawy doktrynalne, jak formuła filioque czy kwestia zwierzchnictwa papieża nad patriarchą w sprawach religii zaostrzyły polityczno-ekonomiczny spór Rzymu i Konstantynopola, doprowadzając ostatecznie do rozłamu. Kościół prawosławny utrzymuje, że tylko on praktykuje oryginalną, wierną naukom Chrystusa i przekazaną nam przez apostołów wiarę.

Co więcej, po upadku Konstantynopola podczas najazdu Osmanów w 1453 r. Kościoły wschodnie coraz to bardziej izolowały się od Rzymu, działając pod względnie tolerancyjną turecką władzą. W międzyczasie Cerkiew prawosławna kwitła pod kuratelą rosyjskich carów, zdobywając mrowie konwertytów spośród Słowian. Choć jej wpływy osłabły poniekąd za czasów komunizmu i oficjalnego sekularyzmu, prawosławie nadal mocno trzyma się dawnej chrześcijańskiej wiary w grzech, zbawienie i wcielenie ducha.
PortraitSquare
icon_religion_orthodoxy
Kontekst historyczny
Celem mniej więcej 300 milionów chrześcijan prawosławnych jest zbliżenie się do Boga poprzez życie w przebóstwieniu – duchowej pielgrzymce ku staniu się bardziej „chrystusowym”. Najwcześniejszy zapis słowa „ortodoksyjny” w odniesieniu do chrześcijaństwa znajdujemy w dokumencie Codex Iustinianus (ok. 530 r.), gdzie wyraz ten określał „przestrzeganie zasad wiary wczesnego Kościoła”.

Chrześcijańska ortodoksja i należąca do niej Cerkiew prawosławna mają swoje korzenie w Wielkiej Schizmie. W wiekach IX i X Kościół chrześcijański pod władzą patriarchy Konstantynopola dokonał szeroko zakrojonych konwersji ludów Europy Wschodniej, łącznie z Rusią Kijowską i Bałkanami. Sprawy doktrynalne, jak formuła filioque czy kwestia zwierzchnictwa papieża nad patriarchą w sprawach religii zaostrzyły polityczno-ekonomiczny spór Rzymu i Konstantynopola, doprowadzając ostatecznie do rozłamu. Kościół prawosławny utrzymuje, że tylko on praktykuje oryginalną, wierną naukom Chrystusa i przekazaną nam przez apostołów wiarę.

Co więcej, po upadku Konstantynopola podczas najazdu Osmanów w 1453 r. Kościoły wschodnie coraz to bardziej izolowały się od Rzymu, działając pod względnie tolerancyjną turecką władzą. W międzyczasie Cerkiew prawosławna kwitła pod kuratelą rosyjskich carów, zdobywając mrowie konwertytów spośród Słowian. Choć jej wpływy osłabły poniekąd za czasów komunizmu i oficjalnego sekularyzmu, prawosławie nadal mocno trzyma się dawnej chrześcijańskiej wiary w grzech, zbawienie i wcielenie ducha.