Taoizm jest szczególną religią, utworzoną na podstawie starodawnych wierzeń i filozofii chińskich królestw II w. n.e. Choć nie przypisuje mu się, jak większości wiar, żadnej konkretnej założycielskiej postaci, wyrósł z zapisków filozofa Lao Zi, który spisał swoje „Daodejing” w IV w. p.n.e. Zhang Daoling, pierwszy „niebiański mistrz” wiary, założył pierwszą szkołę tao, korzystając z dorobku Lao Zi. Za nim podążyli inni.

W przeciwieństwie do większości dzisiejszych religii taoizm nie obraca się wokół istnienia jakiegoś mitycznego, wszechpotężnego, antropomorficznego boga. Jego zwolennicy stawiają raczej na filozoficzne podejście do życia. Jedna z najbardziej znanych koncepcji tej religii, yin i yang, ukazuje świat przepełniony uzupełniającymi się wzajemnie siłami tworzącymi wspólnie harmonię i balans, co często przedstawia się tańcem światła i cienia. Taoiści winni są wieść swoje codzienne żywoty skromnie, na każdym kroku wykazując życzliwość i współczucie, dbając tym samym o zachowanie w świecie świętej równowagi.

W swoich dziejach taoizm wykształcił wiele sekt i odgałęzień odchodzących od pierwotnej szkoły pod wpływem innych elementów chińskiej tradycji, które przekradały się do treści ich filozofii. Magia, alchemia i inne mistyczne siły trafiały w najróżniejszych postaciach pomiędzy wersety taoistycznych prawd od samego zarania tego systemu wierzeń. Choć szacunki jego wyznawców są dość różne, przypuszcza się, że w Chinach i przyległych regionach nadal żyje kilka milionów „prawdziwych” taoistów.