Słowianie byli jedną z wielu grup europejskich nazywanych przez Rzymian, Greków i Bizantyjczyków „barbarzyńcami”, które weszły na europejską scenę u schyłku Imperium Rzymskiego. Słowianie pojawili się na wschód od Germanów i zasiedlili całą Europę Wschodnią, przez co stanowili większość w krajach takich jak Rosja, Polska lub Czechy. Wolin był jedną z ich pierwszych osad, założoną na wyspie leżącej tuż u wybrzeża współczesnej Polski.

Położony na Morzu Bałtyckim Wolin był wczesną słowiańską osadą, która w X i XI wieku stanowiła kluczowy punkt handlowy oraz placówkę wojskową dla wielu różnych grup. Gdy statki wikingów zaczęły przemierzać Bałtyk, osady takie jak Wolin stawały się coraz ważniejsze dla handlu (wikingowie nie zajmowali się wyłącznie plądrowaniem!) oraz zyskały znaczenie jako bazy dla wojskowych wypadów. Wraz z chrystianizacją miasto straciło wpływy i znaczenie, a jego sytuację dodatkowo pogarszały wielokrotne duńskie najazdy. Niemniej w późniejszym średniowieczu Wolin stał się jednym z miast-państw Świętego Cesarstwa Rzymskiego i stanowił część ważnego księstwa pomorskiego – średniowiecznego państwa, które obejmowało zarówno Niemców, jak i Słowian.

Miasto przechodziło z rąk do rąk w wyniku podboju i sukcesji; okupowali je Szwedzi, Krzyżacy i ostatecznie Prusy, czyli państwo, z którego wywodzą się współczesne Niemcy. Gdy Niemcy zostali pokonani w drugiej wojnie światowej, Wolin po raz kolejny zmienił właściciela – tym razem trafił w ręce współczesnej Polski.

Obecnie Wolin słynie z ochrony przyrody (na wyspie żyje stado żubrów) oraz z corocznego Festiwalu Słowian i Wikingów, organizowanego, by upamiętnić burzliwą historię miasta.