Genewa, założona nad pięknym jeziorem przez nomadyczną grupę z epoki paleolitu, do około 500 r. p.n.e. przerodziła się w umocnione celtyckie miasto, by ostatecznie w 121 r. p.n.e. paść łupem Rzymian. Potem miasto nieustannie przechodziło we władanie kolejnych zwaśnionych ze sobą sąsiednich krajów, aż w roku 1033 trafiło pod zwierzchnictwo Niemiec. Do tego czasu Genewa funkcjonowała już jako istotna siedziba duchowieństwa, a biskup miasta był bezpośrednim wasalem Świętego Cesarza Rzymskiego oraz delegowanym księciem tych ziem.

Rozdział kościoła od państwa nie był tam zbyt wyraźnie nakreślony, więc przez kolejnych pięć stuleci o władzę nad Genewą rywalizowali pobliscy książęta sabaudzcy oraz katoliccy papieże. Gdy w roku 1533 ostatni rządzący biskup uciekł, mieszkańcy podjęli próbę pozbycia się zarówno władz katolickich, jak i sabaudzkich. Miasto sprzymierzyło się wówczas z protestanckim kantonem Berna i w roku 1536 ogłosiło się niepodległym terytorium protestanckim. Przez wiele kolejnych lat Genewa pozostawała twierdzą wiary protestanckiej, mimo że na początku XVII w. spora część mieszkańców przeszła z powrotem na katolicyzm.

Z upływem czasu miasto stało się też centrum nauki i badań. W roku 1559 Jan Kalwin założył tam Akademię Genewską (później przemianowaną na Uniwersytet Genewski), uczelnię pomyślaną jako seminarium „humanistyczne”. Wkrótce przybyło tam wielu naukowców odpowiedzialnych za niejedno ciekawe odkrycie, a byli wśród nich między innymi pionier geologii Jean-Andre Deluc, fizyk Firmin Abauzit oraz naturalista Francois Huber. W 1909 r. uniwersytet nadał Albertowi Einsteinowi jego pierwszy doktorat honoris causa. W trochę bliższej nam historii w Genewie zadomowił się też Werner Arber (który zdobył nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny w roku 1978) i Felix Bloch, pierwszy dyrektor zbudowanego na terenie północnozachodnich przedmieść ośrodka CERN. W obrębie miasta znajduje się ponadto także Musée d'Histoire des Sciences upamiętniające zrodzone w mieście osiągnięcia naukowe.