+25% doświadczenia bojowego dla wszystkich jednostek kawaleryjskich i oblężniczych szkolonych w tym mieście.
Zapasy zasobów strategicznych zwiększone o +10 (przy standardowej prędkości).

Nie można zbudować w dzielnicy wojskowej, w której są już koszary.

Stajnie były dla wierzchowców tym, czym koszary dla kawalerzystów. Co więcej, konie i muły wojskowe miały zazwyczaj lepsze warunki niż chłopstwo, które się nimi zajmowało. W większości przypadków stajnie stanowiły jedność z koszarami jednostki kawaleryjskiej – było tak w przypadku rzymskich turm czy brytyjskiej Household Cavalry. Poza boksami, żłobami, magazynami paszy i kwaterami stajennych (o ile nie spali z końmi) stajnie wojskowe posiadały również duże zagrody przeznaczone do ćwiczeń i musztry. Były tam też oczywiście kwatery weterynarzy. Z czasem w niektórych miejscach, jak na przykład w Anglii, słowo „stajnia” stało się równoznaczne ze sztabem pułku kawaleryjskiego. Poza zwykłymi stajniami wojskowymi istniały również królewskie, w których trzymano królewskie wierzchowce i powozy. Stacjonował tam zazwyczaj również oddział konnej gwardii królewskiej. Dziś większość stajni kawaleryjskich została zastąpiona mniej prestiżowymi „parkami maszyn”.