Przejęcie miasta przeciwnika daje 20% premię do produkcji we wszystkich miastach przez 5 tur.
Daje 1 tytuł gubernatora.

Watażka to ukraińskie słowo, które trafiło do języka polskiego stosunkowo niedawno (było popularne na Ukrainie w okresie Rzeczpospolitej Obojga Narodów), choć związana z nim koncepcja potężnego przywódcy wojskowego znana była już w starożytności. Analogiczne określenia, takie jak łacińskie „dux bellorum” czy chińskie słowo „junfa” z XX w. pojawiały się wielokrotnie w historii świata i opisywały wojskowego przywódcę, który swą władzą przewyższał koronowane głowy. Choć król zasiadał na tronie, prawdziwą władzę sprawował watażka.

Sprawny watażka często przekuwał sukcesy na polu bitwy w kapitał polityczny, dlatego wielu przywódców wojskowych w historii wznosiło pomniki ku swej chwale (przykładem może być kolumna Trajana), modyfikowało istniejące (jak w przypadku obelisku zwanego „Igłą Kleopatry”, którego historia jest tak interesująca, jak myląca jest jego nazwa), otaczało się kronikarzami (jak czynił Aleksander Wielki) lub licznym dworem zwolenników (jak Cao Cao, założyciel królestwa Wei). Czasem wiązało się to też ze wznoszeniem budowli, w której watażka mógł planować wojskowe i polityczne kampanie oraz naradzać się z zausznikami – oczywiście wyłącznie z myślą o dobru państwa.