Nawet najbardziej wpływowe i potężne rodziny muszą od czegoś zacząć, dla Medyceuszy zaś początkiem była działalność Giovanniego de Bicci, twórcy rodzinnego bogactwa. Choć późniejsi de Medici zostawali papieżami i ojcami mnóstwa dzieci, dowodzili armiami, wżeniali się w królewskie rodziny, urządzali szalone przyjęcia w Watykanie i wyprawiali inne cuda, pierwszy z nich, Giovanni, pochodził z klasy średniej, ze spokojnej i porządnej rodziny. Giovanni nie miał wielkiego wyboru, jeśli chodzi o karierę – w 1360 roku we Florencji można było zostać kupcem lub duchownym – rozpoczął więc pracę dla swego wujka bankiera nazwiskiem Vieri. Wykazał się zręcznością w wyciskaniu grosza z klientów i całkiem szybko z ucznia stał się kasjerem, agentem, a w końcu młodszym partnerem. W 1385 roku stanął na czele rzymskiego oddziału banku.

Gdy stary Vieri w 1393 roku przeszedł na emeryturę, Giovanni przejął kontrolę nad całą operacją. W 1294 roku przeniósł swoją siedzibę z powrotem do Florencji, nadal udzielając pożyczek w Rzymie, od czasu do czasu (i dzięki niejednej łapówce) służąc jako bank papieski. Wkrótce założył oddziały również w innych miastach we Włoszech i za granicą, zdobywając takie bogactwo, że podczas Soboru w Konstancji w 1415 roku Medyceusze zmonopolizowali rynek transakcji finansowych we Włoszech. Giovanni w tym czasie – dzięki swojemu bankierskiemu doświadczeniu – opracował standardy prowadzenia rachunków, dywersyfikacji portfela (inwestycje w rolnictwo i górnictwo), lichwiarskich stóp procentowych i tak dalej.

Wpływy Giovanniego rosły w tym czasie w tempie wykładniczym. Od 1402 roku kilkakrotnie stawał na czele Arte del Cambio (włoskiej gildii bankierów). Przez pewien czas pełnił też funkcję prezesa Kamery Apostolskiej – papieskiego skarbca – stanowisko to przyniosło mu duże zyski. Giovanni di Bicci de Medici zmarł w lutym 1429 roku i spoczął w marmurowym sarkofagu stworzonym przez samego Donatella.