Handlowe
Militarne
Naukowe
Przemysłowe
Religijne
Kumasi
Unikalna umiejętność
Kulturowe miasto-państwo
1 
emisariusz: +2 do 
kultury w 
stolicy
3 emisariuszy: +2 do kultury w każdym amfiteatrze.
6 emisariuszy: +2 do kultury w każdym muzeum sztuki i muzeum archeologicznym.
Premia dla suzerena Kumasi
Twoje 
szlaki handlowe do dowolnego miasta-państwa dają +2 do kultury i +1 
złota za każdą wyspecjalizowaną dzielnicę w mieście początkowym.
Kontekst historyczny
Istnieją dowody archeologiczne wskazujące, że osada w Kumasi istniała od epoki neolitu. Miasto to zyskało jednak szerszy rozgłos dopiero w roku 1695, gdy stało się centrum Konfederacji Aszanti rządzonej przez Osei Tutu. W 1701 r., po zwycięstwie nad plemionami Denkyirii, Kumasi zostało kulturalnym i politycznym centrum grupy etnicznej Aszanti. Położenie pomiędzy dwoma saharyjskimi szlakami handlowymi zapewniło mu też spore bogactwo... a nie przeszkodziło temu również znalezienie na terenie królestwa złóż złota.
To ostatnie bez wątpienia miało też wpływ na powstanie legendy o kapłanie i prawodawcy Okomfo Anokye, który otrzymał z nieba Złoty Stolec, ucieleśnienie ducha przeszłego, teraźniejszego i przyszłego ludu Aszanti – oczywiście z wyłączeniem niewolników. Niewolnictwo stanowiło historyczną tradycję Aszanti, a ludzkie zasoby często wyłapywano w trakcie wojen lub podczas napadów na sąsiednie plemiona – czasami jedynie w celu złożenia ich w ofierze. Ponadto oczekiwano też, że podążą za swoimi panami na drugi świat (zwykle z niewielką pomocą). Plusem był fakt, że niewolnicy Aszanti mogli posiadać swoich własnych niewolników, a nawet domagać się zmiany właściciela, jeżeli czuli się nadmiernie źle traktowani.
Kumasi całkiem dobrze sobie radziło i pod każdym kątem spełniało się jako artystyczna metropolia aż do wybuchu wojen pomiędzy Anglią oraz Aszanti, których w latach 1824–1901 przetoczyło się aż pięć. Konflikt rozpoczął się, gdy kilka nadmorskich królestw Ghany, obawiając się ekspansji Aszanti, zwróciło się do Brytyjczyków o ochronę (brytyjski głód złota mógł także odegrać w tym pewną rolę). Niezależnie od powodów, pod koniec trzeciej wojny między Anglią i Aszanti większość Kumasi, w tym pałac, została zniszczona przez wojska brytyjskie w następstwie ich triumfów pod Amoaful oraz Ordashu. Nawet pomimo udziału w dwóch kolejnych wojnach Kumasi nigdy nie odzyskało swojego znaczenia i pozycji.
Pozostało ono jednak centrum kultury Aszanti; ceremonialną kontrolę nad Kumasi oddano rdzennym mieszkańcom w roku 1926. W 1935 r. natomiast w obrębie terytorium brytyjskiego powstał Autonomiczny Region Aszanti ze stolicą właśnie w Kumasi.
To ostatnie bez wątpienia miało też wpływ na powstanie legendy o kapłanie i prawodawcy Okomfo Anokye, który otrzymał z nieba Złoty Stolec, ucieleśnienie ducha przeszłego, teraźniejszego i przyszłego ludu Aszanti – oczywiście z wyłączeniem niewolników. Niewolnictwo stanowiło historyczną tradycję Aszanti, a ludzkie zasoby często wyłapywano w trakcie wojen lub podczas napadów na sąsiednie plemiona – czasami jedynie w celu złożenia ich w ofierze. Ponadto oczekiwano też, że podążą za swoimi panami na drugi świat (zwykle z niewielką pomocą). Plusem był fakt, że niewolnicy Aszanti mogli posiadać swoich własnych niewolników, a nawet domagać się zmiany właściciela, jeżeli czuli się nadmiernie źle traktowani.
Kumasi całkiem dobrze sobie radziło i pod każdym kątem spełniało się jako artystyczna metropolia aż do wybuchu wojen pomiędzy Anglią oraz Aszanti, których w latach 1824–1901 przetoczyło się aż pięć. Konflikt rozpoczął się, gdy kilka nadmorskich królestw Ghany, obawiając się ekspansji Aszanti, zwróciło się do Brytyjczyków o ochronę (brytyjski głód złota mógł także odegrać w tym pewną rolę). Niezależnie od powodów, pod koniec trzeciej wojny między Anglią i Aszanti większość Kumasi, w tym pałac, została zniszczona przez wojska brytyjskie w następstwie ich triumfów pod Amoaful oraz Ordashu. Nawet pomimo udziału w dwóch kolejnych wojnach Kumasi nigdy nie odzyskało swojego znaczenia i pozycji.
Pozostało ono jednak centrum kultury Aszanti; ceremonialną kontrolę nad Kumasi oddano rdzennym mieszkańcom w roku 1926. W 1935 r. natomiast w obrębie terytorium brytyjskiego powstał Autonomiczny Region Aszanti ze stolicą właśnie w Kumasi.
Rodzaj miasta-państwa
Kulturowe
Rodzaj miasta-państwa
Kulturowe
Unikalna umiejętność
Kulturowe miasto-państwo
1 emisariusz: +2 do kultury w stolicy
3 emisariuszy: +2 do kultury w każdym amfiteatrze.
6 emisariuszy: +2 do kultury w każdym muzeum sztuki i muzeum archeologicznym.
Premia dla suzerena Kumasi
Twoje szlaki handlowe do dowolnego miasta-państwa dają +2 do kultury i +1 złota za każdą wyspecjalizowaną dzielnicę w mieście początkowym.
Kontekst historyczny
Istnieją dowody archeologiczne wskazujące, że osada w Kumasi istniała od epoki neolitu. Miasto to zyskało jednak szerszy rozgłos dopiero w roku 1695, gdy stało się centrum Konfederacji Aszanti rządzonej przez Osei Tutu. W 1701 r., po zwycięstwie nad plemionami Denkyirii, Kumasi zostało kulturalnym i politycznym centrum grupy etnicznej Aszanti. Położenie pomiędzy dwoma saharyjskimi szlakami handlowymi zapewniło mu też spore bogactwo... a nie przeszkodziło temu również znalezienie na terenie królestwa złóż złota.
To ostatnie bez wątpienia miało też wpływ na powstanie legendy o kapłanie i prawodawcy Okomfo Anokye, który otrzymał z nieba Złoty Stolec, ucieleśnienie ducha przeszłego, teraźniejszego i przyszłego ludu Aszanti – oczywiście z wyłączeniem niewolników. Niewolnictwo stanowiło historyczną tradycję Aszanti, a ludzkie zasoby często wyłapywano w trakcie wojen lub podczas napadów na sąsiednie plemiona – czasami jedynie w celu złożenia ich w ofierze. Ponadto oczekiwano też, że podążą za swoimi panami na drugi świat (zwykle z niewielką pomocą). Plusem był fakt, że niewolnicy Aszanti mogli posiadać swoich własnych niewolników, a nawet domagać się zmiany właściciela, jeżeli czuli się nadmiernie źle traktowani.
Kumasi całkiem dobrze sobie radziło i pod każdym kątem spełniało się jako artystyczna metropolia aż do wybuchu wojen pomiędzy Anglią oraz Aszanti, których w latach 1824–1901 przetoczyło się aż pięć. Konflikt rozpoczął się, gdy kilka nadmorskich królestw Ghany, obawiając się ekspansji Aszanti, zwróciło się do Brytyjczyków o ochronę (brytyjski głód złota mógł także odegrać w tym pewną rolę). Niezależnie od powodów, pod koniec trzeciej wojny między Anglią i Aszanti większość Kumasi, w tym pałac, została zniszczona przez wojska brytyjskie w następstwie ich triumfów pod Amoaful oraz Ordashu. Nawet pomimo udziału w dwóch kolejnych wojnach Kumasi nigdy nie odzyskało swojego znaczenia i pozycji.
Pozostało ono jednak centrum kultury Aszanti; ceremonialną kontrolę nad Kumasi oddano rdzennym mieszkańcom w roku 1926. W 1935 r. natomiast w obrębie terytorium brytyjskiego powstał Autonomiczny Region Aszanti ze stolicą właśnie w Kumasi.
To ostatnie bez wątpienia miało też wpływ na powstanie legendy o kapłanie i prawodawcy Okomfo Anokye, który otrzymał z nieba Złoty Stolec, ucieleśnienie ducha przeszłego, teraźniejszego i przyszłego ludu Aszanti – oczywiście z wyłączeniem niewolników. Niewolnictwo stanowiło historyczną tradycję Aszanti, a ludzkie zasoby często wyłapywano w trakcie wojen lub podczas napadów na sąsiednie plemiona – czasami jedynie w celu złożenia ich w ofierze. Ponadto oczekiwano też, że podążą za swoimi panami na drugi świat (zwykle z niewielką pomocą). Plusem był fakt, że niewolnicy Aszanti mogli posiadać swoich własnych niewolników, a nawet domagać się zmiany właściciela, jeżeli czuli się nadmiernie źle traktowani.
Kumasi całkiem dobrze sobie radziło i pod każdym kątem spełniało się jako artystyczna metropolia aż do wybuchu wojen pomiędzy Anglią oraz Aszanti, których w latach 1824–1901 przetoczyło się aż pięć. Konflikt rozpoczął się, gdy kilka nadmorskich królestw Ghany, obawiając się ekspansji Aszanti, zwróciło się do Brytyjczyków o ochronę (brytyjski głód złota mógł także odegrać w tym pewną rolę). Niezależnie od powodów, pod koniec trzeciej wojny między Anglią i Aszanti większość Kumasi, w tym pałac, została zniszczona przez wojska brytyjskie w następstwie ich triumfów pod Amoaful oraz Ordashu. Nawet pomimo udziału w dwóch kolejnych wojnach Kumasi nigdy nie odzyskało swojego znaczenia i pozycji.
Pozostało ono jednak centrum kultury Aszanti; ceremonialną kontrolę nad Kumasi oddano rdzennym mieszkańcom w roku 1926. W 1935 r. natomiast w obrębie terytorium brytyjskiego powstał Autonomiczny Region Aszanti ze stolicą właśnie w Kumasi.
