Gdy rolnictwo weszło w erę naprawdę prężnego rozwoju, niezbędne stało się stworzenie miejsca, w którym można by składować nadmiar plonów, nie narażając ich jednocześnie na zakusy szczurów, insektów i innych ludzi. Najstarsze odkryte dotąd spichlerze pochodzą z neolitu preceramicznego. Znajdują się w Dolinie Jordanu i datuje się je na ok. 9500 r. p.n.e. Najstarsze w Dolinie Indusu pochodzą z 6000 r. p.n.e., a w tym samym okresie przechowywanie zapasów ziarna w ziemnych „silosach” jako zabezpieczenie przed kiepskimi żniwami stosowali też Egipcjanie. W Azji Wschodniej pochodząca z Chin kultura Yangshao budowała wysokie spichlerze wzdłuż Rzeki Żółtej już 5000 lat p.n.e., później zaś zaczęli to robić również Koreańczycy (ok. 1000 r. p.n.e.) i Japończycy (ok. 800 r. p.n.e.). W dzisiejszych czasach spichlerze, jak wszystko inne, są większe, zautomatyzowane i skomplikowane. Zwłaszcza na żyznych terenach USA i Rosji rozsiane są wielkie silosy i elewatory ze zbożem, dzięki którym możliwe jest wyżywienie olbrzymich cywilizacyjnych mas.