Otwarte granice ze wszystkimi miastami-państwami i +4 punkty wpływów na turę, by uzyskać emisariuszy miasta-państwa.

W stosunkach międzynarodowych „dyplomacja kanonierek” – lub, jak mawiał Teddy Roosevelt, polityka dużego kija – to realizacja celów polityki zagranicznej potężniejszego państwa poprzez otwartą demonstrację przeważającej potęgi wojskowej, popartą groźbą otwartego ataku. Sam Roosevelt określał ją jako „metodę inteligentnego planowania i zdecydowanych działań odpowiednio wyprzedzających ewentualne kryzysy”. Termin ten nabrał popularności w okresie europejskiego imperializmu, gdy mocarstwa kolonialne wykorzystywały obecność okrętów wojennych do wymuszania ustępstw na lokalnych królestwach (czego przykładem są m.in. czarne okręty Perry'ego czy incydent w Paknam).