Przez większość historii ludzkości człowiek ciężko pracował, by móc się też „zabawić” i cieszyć chwilami wypoczynku. Wypoczynek stanowił jednak głównie przywilej możnych, a wszyscy inni stawali codziennie w obliczu nieustającej walki o jedzenie, schronienie, ubranie oraz bezpieczeństwo. Choć lud zawsze doceniał udział w i kibicowanie sportowym rozgrywkom, zwłaszcza drużynowym, na ogół były to zmagania raczej amatorskie, jeśli nie liczyć krwawych rzymskich wyścigów zaprzęgów, mezoamerykańskich meczy piłkarskich i perskiego polo. Kiedy jednak okazało się, że przemysł rozrywkowy przeżył rozkwit wraz z rewolucją industrialną, a ludzie gotowi są płacić za oglądanie profesjonalnych atletów, mając na to nawet wolne od pracy godziny... cóż, sport stał się nagle prawdziwą profesją.
Publiczne szkoły i kluby sportowe stanowiły w Anglii prawdziwy szał już od lat 60. XVII wieku, a w połowie wieku XVIII powstały pierwsze drużyny krykietowe „pierwszej klasy” (półprofesjonalne). W międzyczasie świat pochłaniała rewolucja przemysłowa, tak więc masy, które napływały do miast, sprowadzały ze sobą swoje prowincjonalne dyscypliny sportu, a postępy w dziedzinie transportu i komunikacji otworzyły drużynom uniwersyteckim drogę do współzawodnictwa. Pojawiła się więc nagle potrzeba wprowadzenia ujednoliconego regulaminu i w 1848 r. powstały zasady Cambridge kodyfikujące rozgrywki piłki nożnej (zwanej też futbolem, choć dziś pojawiają się pewne scysje na ten temat). To z kolei doprowadziło do ustanowienia w roku 1863 londyńskiego Stowarzyszenia Piłki Nożnej, które stało się pierwszym organem zarządzającym przeznaczonym dla publiki sportem. Rok wcześniej natomiast klub futbolowy Notts County zapłacił za część swoich graczy, stając się pierwszym profesjonalnym klubem świata.
W międzyczasie za wielką wodą, gdzie właśnie skończyła się wojna secesyjna, dyscyplina zwana baseballem zaczęła zwracać uwagę pospólstwa północno-wschodnich Stanów. Ponieważ pieniądze zdawały się świetną zachętą dla sportowców, kilka wczesnych drużyn baseballowych zaczęło wypłacać zawodnikom pensje, poczynając od Cincinnati Red Stockings w 1869. W roku 1871 została utworzona pierwsza profesjonalna liga baseballowa, a na przełomie wieków większość dużych miast we wschodnich Stanach posiadała po minimum jednej profesjonalnej drużynie w jednej z lig: amerykańskiej lub narodowej. Wtedy właśnie sporty przestały być „zabawą”.
„Skoro zwycięstwo nie jest najważniejsze, to po co notować wyniki?” – Vince Lombardi
„Sport nie kształtuje charakteru, lecz go ujawnia”. – Heywood Broun
Przez większość historii ludzkości człowiek ciężko pracował, by móc się też „zabawić” i cieszyć chwilami wypoczynku. Wypoczynek stanowił jednak głównie przywilej możnych, a wszyscy inni stawali codziennie w obliczu nieustającej walki o jedzenie, schronienie, ubranie oraz bezpieczeństwo. Choć lud zawsze doceniał udział w i kibicowanie sportowym rozgrywkom, zwłaszcza drużynowym, na ogół były to zmagania raczej amatorskie, jeśli nie liczyć krwawych rzymskich wyścigów zaprzęgów, mezoamerykańskich meczy piłkarskich i perskiego polo. Kiedy jednak okazało się, że przemysł rozrywkowy przeżył rozkwit wraz z rewolucją industrialną, a ludzie gotowi są płacić za oglądanie profesjonalnych atletów, mając na to nawet wolne od pracy godziny... cóż, sport stał się nagle prawdziwą profesją.
Publiczne szkoły i kluby sportowe stanowiły w Anglii prawdziwy szał już od lat 60. XVII wieku, a w połowie wieku XVIII powstały pierwsze drużyny krykietowe „pierwszej klasy” (półprofesjonalne). W międzyczasie świat pochłaniała rewolucja przemysłowa, tak więc masy, które napływały do miast, sprowadzały ze sobą swoje prowincjonalne dyscypliny sportu, a postępy w dziedzinie transportu i komunikacji otworzyły drużynom uniwersyteckim drogę do współzawodnictwa. Pojawiła się więc nagle potrzeba wprowadzenia ujednoliconego regulaminu i w 1848 r. powstały zasady Cambridge kodyfikujące rozgrywki piłki nożnej (zwanej też futbolem, choć dziś pojawiają się pewne scysje na ten temat). To z kolei doprowadziło do ustanowienia w roku 1863 londyńskiego Stowarzyszenia Piłki Nożnej, które stało się pierwszym organem zarządzającym przeznaczonym dla publiki sportem. Rok wcześniej natomiast klub futbolowy Notts County zapłacił za część swoich graczy, stając się pierwszym profesjonalnym klubem świata.
W międzyczasie za wielką wodą, gdzie właśnie skończyła się wojna secesyjna, dyscyplina zwana baseballem zaczęła zwracać uwagę pospólstwa północno-wschodnich Stanów. Ponieważ pieniądze zdawały się świetną zachętą dla sportowców, kilka wczesnych drużyn baseballowych zaczęło wypłacać zawodnikom pensje, poczynając od Cincinnati Red Stockings w 1869. W roku 1871 została utworzona pierwsza profesjonalna liga baseballowa, a na przełomie wieków większość dużych miast we wschodnich Stanach posiadała po minimum jednej profesjonalnej drużynie w jednej z lig: amerykańskiej lub narodowej. Wtedy właśnie sporty przestały być „zabawą”.
„Skoro zwycięstwo nie jest najważniejsze, to po co notować wyniki?” – Vince Lombardi
„Sport nie kształtuje charakteru, lecz go ujawnia”. – Heywood Broun